Een vrouw met bleekselderij in haar haar gestoken, verkleed als cocktail. Een geheime tuin, de kleur rood. Lees dit dromerige, mysterieuze verhaal van Ilja Marie.

Tussen de planten en oude jurkjes vindt de verteller herinneringen aan haar moeder, en ondervindt ze hoe zij haar doen en laten nog altijd vormt. Ze wordt geconfronteerd met drang om nu eindelijk te rebelleren, waarin juist verzoening in het verschiet ligt.

In Bespiegeling laat Erica van Dooren een jongeman terugblikken op zijn jeugd. Ze laat zien dat slachtofferschap veel verschillende gezichten heeft.

Een wezen verschijnt aan een medewerker van een verzorgingstehuis, en een nieuwe patiënt daar lijkt de waarheid te weten. Een waarheid die beter verborgen had kunnen blijven.

Een huisfeest is zeker leuk, maar de after wil je niet altijd bij je thuis hebben. Zeker niet als gasten langer blijven dan ze welkom zijn – als ze dat al zijn. Het korte verhaal 'Huisgenoten' van Tim van Erp volgt een verteller met Buien, kronkels die hem niet loslaten, ook niet tijdens of na feestjes.

Duiven weten feilloos het middelpunt te vinden. Waarvan? Dat ontgaat de mens. De hoofdpersoon in dit korte verhaal van Silke Beurms lijkt zich te begeven waar de vogels het op gemunt hebben. Een verdwijning, een krankzinnige vader, alles lijkt samen te komen onder dit dak. Sluipende griezeligheid die het haar op je arm overeind laat staan.

Tijdens een kunstresidentie blinkt één jongen, Harrison, boven iedereen uit door zijn vreemde, bosrijke schilderijen, terwijl de hoofdpersoon maar niets presteert. Is het pure kwaliteit? Of is er meer aan de hand? In dit kleurrijke stuk van Luuk Schokker gaan we in razend tempo van een leeg canvas - naar shock art.

Barry Hofstede schreef misschien wel het smerigste verhaal dat we tot nu toe publiceerden. Volg de krankzinnige kronkels van een man die door de nacht dwaalt op zoek naar een slachtoffer. Of is hij dat zelf…? Niet lezen vlak voor, tijdens of na het eten. Wel lezen: vlak voor het slapengaan. De bijpassende illustratie is van Petra Verkades hand.

Een man van middelbare leeftijd maakt zich klaar om te gaan hardlopen. Eenmaal bij de atletiekbaan hoort hij een onaangenaam geluid, dat in dit gruwelijke verhaal van Django Mathijsen en Anaïd Haen een méér dan een sinistere rol blijkt te spelen.

'Een vrouw die bang is om zwanger te worden. Een egoïstisch mens dat weigert op te groeien. Vieze pot. Ik heb het allemaal al gehoord. Nee, verre van dat. Hoe ik het zie, is het een vijandige overname.' Fairuza Pamenan schreef voor De Exorcist een misselijkmakende nachtmerrie waarvan je nog dagenlang moet bijkomen. Lezen dus. Artwork door Jort van Meeteren.

Een fotografe is op een artistieke missie in een onherbergzaam gebied in Amerika. Van een eigenaardige man hoort ze: 'Zo verlaten is het hier niet.' Dat blijkt. Dit verhaal van Aafke van Pelt zou je zomaar dagenlang kunnen achtervolgen. Artwork door Ilse Groot Neulend.

Een eenzame studente ontmoet de mysterieuze kunstenaar Carla. Terwijl haar dagen oplichten door hun ontmoetingen, duikt ze dieper in Carla's complexe wereld van kunst en verleden. Dit verhaal van Rosalinde Markus over wat het betekent om gezien te worden, wordt vergezeld door een prachtige houtskooltekening van Renée de Vink.

Een zinderende zomer waarin de breuk tussen jeugd en vroege volwassenheid duidelijk begint te worden. Kinderen die met elkaar opgroeiden, pubers werden en uiteindelijk hun vleugels uitslaan. De schurende relatie tussen zussen die nooit hechter zal worden, zeker niet zodra ze hun eigen keuzes maken. Een ontroerend coming-of-age verhaal van Berit Brink, met een collage door Fien Rijks.

Een moeder zit vast in haar leven, het regenlaarsje van haar avontuurlijke zoontje dat achtergebleven is in de modder lijkt de druppel te zijn die haar emmer doet overlopen. Als ze zich in de storm begeeft om het te gaan zoeken, lijkt er echter meer aan de hand te zijn. Een kort verhaal van Maaike Hartog, met een illustratie van Kato Kagenaar.

Pijnlijke herinneringen, een eenzijdig telefoongesprek en een ongemakkelijke ontmoeting in een supermarkt. Een wildemansrit langs ecologische deodorant en en een flesje teriyakisaus die eindigt in paniek en ontroering. Een kort verhaal van Jana Schrauwen, vergezeld door een illustratie van Nikki Roosma.

''Blijf je nog even? Gezellig?’ Hij gebruikt zijn meest stoute grijns, maar er zit iets verdrietigs in zijn blik. Iets dat ik oneindig vaak heb proberen te vangen.' In dit verhaal dwingt de zoektocht naar een ketting onze hoofdpersoon om de belangrijkste mannen in haar leven te bezoeken.

Een vermoeide conducteur treft een slapende man aan in de trein. Hij zet hem af bij Bureau Gevonden Goed, waar de opeenstapeling van mobiele telefoons, pinpassen, sleutels en lampenkappen het nieuwe thuis zal vormen van de vondeling. De conducteur kan hem niet aan zijn lot overlaten, toch? Een droogkomisch en toch ook kwetsbaar verhaal van Ettie Edens.

Bij de strooiweide stond ik in de achterste rangen. De wind deed mijn moeders assen opstuiven en in een wolk over het gras drijven. Ineens was er vooraan opschudding. Een snel aanzwellend gezoem. Iets ketste tegen mijn wang aan. Wespen. In 'Van de doden' omschrijft Wim Lankriet het overlijden van een vader en moeder met een prettig soort afstandelijke oprechtheid: het is zoals het in het leven gaat.

‘Aukje was alleen gekomen. Zij had niemand nodig: wat een makelaar kon, kon ze zelf ook.’ In het korte verhaal ‘Pakezels’ van Susanna de Bijker krijgt Aukje bij haar nieuwe woning een twijfelachtige verrassing op de koop toe. Met illustratie van Saida Ragas.

'Wanneer je struikelde, vroeg je je niet af hoe dat kwam, je zag geen samenhang meer tussen de dingen.' Meeslepend proza van Anna Wegloop, over twee mensen die elkaar treffen. Een uitgestoken hand, die dwingend vorm probeert te geven aan de ongrijpbare massa die de ander is. De illustratie werd gemaakt door Jeltje de Koning

Weinig wordt de oude Ulrich in zijn woning te midden van de havervelden bespaard gebleven in dit verhaal van Thibault Coigniez, die met dit verhaal debuteert bij De Optimist. De magnifieke gif werd gemaakt door de veelzijdige illustrator Pit Lempes.

Ieder jaar vraagt De Optimist de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te zenden. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Margo Hoogenberk die eind 2022 afstudeerde aan de Schrijversvakschool met de roman Hebe, onderzocht voor haar afstudeerwerk wat het betekent om geadopteerd te zijn, te adopteren, of af te staan. De illustratie is gemaakt door Anne Werkink.

Ieder jaar vraagt De Optimist de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te zenden. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Emilie Pariel studeerde af bij Creative Writing aan ArtEZ en schreef een Een Ruimteloos Binnen. Lees hier fragmenten uit een metafysisch filosofisch verhaal bewerkt tot kort verhaal.

Tandenpoetsen tot je de oorlog proeft en kussen die smaken naar jeugd. Een dorp met een gebarsten schedel en een dorp waar de ondergrond vlak is. Het rauwe proza van Nastasja Krzelj herinnert om te verwerken, om te onthouden.

'In de verte hoor ik de sirenes. Ik grijp met mijn handen naar mijn hoofd, voel me klein worden, alsof ik word meegesleurd door een onderstroom. De enige uitweg die ik nog zie is de zwarte dokterstas.' Deze hoofdpersoon wordt wakker in een zee van spullen. Waar is ze en wat gaat er gebeuren? Dit originele, speelse en gelaagde verhaal is geschreven door Jolanda van Bethem. De fantastische illustratie is gemaakt door Sara Mertens.

‘Ik hoop niet dat je gekomen bent om het daarover te hebben.’ Gijs Verwaijen schreef een verhaal over gemis, gemis op verschillende fronten. Spaarzaam woordgebruik en daardoor misschien des te indringender. Het sfeervolle beeld is van Juliette Luscuere.

'Plotseling zag ik haar. Twee gardeleden sleurden het meisje met de groene trui een arrestantenbusje in en mijn zus hield haar hand vast. Een derde gehelmde man sloeg met zijn wapenstok op Anahita’s onderrug.' Mina Lofti Khorasani schreef dit ontroerende en indringende verhaal over een van de vele demonstraties in Teheran, en de zoektocht naar dierbaren. De prachtige illustratie is gemaakt door Anka Hashin.

‘Ik jou ook,’ had David zonder na te denken geantwoord, maar toen hij de deur achter zich had dichtgetrokken moest hij zich haasten. Pas ’s avonds had hij aan dat moment teruggedacht. Echt gemist had hij haar niet. David uit 'Hoogteziekte' rijdt terug naar zijn oude, verlaten appartement en vraagt zich af of er een verschil bestaat tussen bij iemand blijven en niet bij iemand weggaan.

"Jacobs lichaam is een perfecte replica: warrig haar, neus als een vogelbek en de geur van Pringles-paprikachips. Sofia weet wel beter." In dit ontroerende verhaal van Ellen Apers raakt de hoofdpersoon Sofia ervan overtuigd dat haar broer is vervangen door een alien. Met een prachtige illustratie van Luuk Tuchner.

Tijdens het bekijken van porno, op zo'n pornowebsite, raakt het personage afgeleid. Een korte, herkenbare impressie hierover: 'Ik heb keuzestress.' De Optimist bestaat 15 jaar en daarom schreven wij een wedstrijd uit. De tekst van Odette van Heesbeen staat op de shortlist! Gefeliciteerd! Aan het eind van de maand maken wij bekend wie de winnende inzending voor de themamaand De Hedonist heeft geschreven.

'Ik weet niet of hij op een gegeven moment genoeg kreeg van het gepluk aan zijn haren. Of dat ik iets anders deed wat hem ging tegenstaan. Maar ik weet wel dat het niet lang daarna eb werd. Mijn ezel liep steeds vaker ver voor me uit en deed niet meer de moeite om te wachten.' Met het fascinerende korte verhaal 'Als de zee' debuteert Anouk Bosch bij De Optimist.

Op de ochtend dat Mare van der Ven een belangrijke presentatie moet geven, lukt het haar niet de deken van zich af te slaan. Buiten strijkt een duif neer en begint een verhaal te vertellen. Een prachtige schets waarin het emotionele en het tastbare samenkomen, door Rosanne van Oort. De sfeervolle illustratie is gemaakt door Indi Vos.

Met 'Jassen' schreef spokenwordartiest Marieke Bertha een intrigerende tekst die het midden houdt tussen bekentenisliteratuur, een essay en een reportage. Ontstaan naar aanleiding van de eerste corona-uitbraak, de eerste lockdown en anti-racismeactivisme voor KOZP.

Dit verhaal speelt zich af tijdens een uitvaartdienst in de kerk. Een vrouw is haar geliefde kwijtgeraakt. In het begin lukt het haar nog om in het ‘hier en nu’ te blijven, maar dan drijft ze af en gaat ze de werkelijkheid steeds gekleurder beleven. Uiteindelijk verliest zij, net als haar geliefde, de grip op de realiteit.

'Verdwijnen bleek makkelijker dan ik dacht. Blijkbaar kun je je zo traag terugtrekken dat niemand het nog doorheeft. Of in ieder geval geen moeite meer doet. Behalve Beer dan.' Dit eigentijdse, fantasierijke verhaal is een voorpublicatie van het chapbook van Steff Geelen. Over wankelen en mensen die juist voor niets lijken te wijken.

'Ze zag hoe zijn schouderbladen scherp afstaken onder zijn T-shirt. Gisteren gleden haar vingers over zijn rug, glad en hard als een schild. Zijn handen hadden haar gekneed, haar dijen, haar billen en haar borsten. Week vlees dat geen weerstand bood. Wist hij wat ze dacht op zulke momenten?' Fenna Plaisier schreef een indringend verhaal waarin erotiek, liefde voor de natuur en het lezen van andermans berichtjes wel erg dicht bij elkaar komen.

In ‘Lust, baby, lust’ stelt Martijn Veerman het koppel Mika en Lonny voor, dat bijeen gehouden wordt door chronisch overanalyseren, portobello’s en mogelijk een AR-simulatie van hun toekomstige gezin. Met fantastische illustratie van Zena-Rae!

Afscheid nemen van een geliefd instrument is lastig, maar bij de meedogenloze schrijfster Anke Cuijpers niets minder dan een marteling. Met bedrieglijk beeld van Hannah Vonk.

Juist als de Brusselaar Maurits een Tinderdate gaat ontvangen, komt hij voor een verrassing te staan. Jules Jordens schreef met 'Zijn kat Nietzsche' een kort verhaal over smalltalk-oefeningen en een verlangen naar oprechtheid. Beeld: Bertin van Vliet.

'Vanaf het moment dat het achter de rug was, hikte ze tegen deze stap aan. Bedachtzaam trok ze haar donkerblauwe jas aan, die met de ruches op de borst. Ondanks de tijd van het jaar was het nog koud en vochtig buiten, in huis hing een kilte die ze er met de gaskachel niet uit kreeg. Voor ze de deur achter zich dichttrok, keek ze nog één keer om.'

Jaren later blikt Nienke terug op een vormende herinnering uit haar jeugd. Een werkelijk prachtig, klein en intiem verhaal van Nelson Morus. Dank aan Ilse Groot Nuelend voor de mooie illustratie.

Iets waar we eigenlijk te weinig van publiceren: oorlogsproza. Sybren Sybesma schreef dit korte verhaal met als setting een ziekenhuis tijdens de Eerste Wereldoorlog, waar wordt geijld, gebeden, gestorven en gerouwd. Het beeld is gemaakt door onze eigen Zep de Bruyn.

Het korte verhaal 'Klaartje' van Eva Gabriela is misschien wel even griezelig als troostrijk. Sandra's moeder is overleden en ligt in haar kist, maar zoals altijd is Klaartje er om Sandra voorlopig te vergezellen. Voorlopig? De mooie collage is van Pim van Huisseling.

Waarom lijken verjaardagsfeestjes zo vaak op elkaar? En waarom is het zo vernederend om als eerste te arriveren op een verjaardagsfeestje? Wie dit al ongemakkelijke vragen vindt, staat nog heel wat te wachten in het korte verhaal 'De afwezigen' van Martijn van Bruggen. Het toepasselijke artwork is van Anne Kleinjan.

In dit beklemmende verhaal van Bram de Ridder voert Aron het woord. Je zit in zijn hoofd en hallucineert met hem mee, terwijl je wordt meegenomen in een stroom van gedachten en associaties. Een koeienregen, gesprekken met Jim Morrison en cassettebandjes - niets is te gek.

Liggen piekeren terwijl de slaap maar niet komt. Dat kennen we wel. Maar wat gebeurt er als je een week lang niet slaapt? Tessa Guijt een vervreemdend verhaal over slapeloosheid en de dunne lijn tussen werkelijkheid en hallucinaties, waarin ook balletdanser Vaslav Nijinsky voorkomt.

Jezelf kwijt zijn, maar jezelf ook tegenkomen: voor onze themamaand De Surrealist schreef Maartje Franken een vervreemdend verhaal, waarin een ik ineens uit twee personen lijkt te bestaan. Een geestige, originele tekst, met een zoet mandarijnensmaakje. De illustratie, eentje om uren naar te kijken, is gemaakt door Amber Pieren.

Een stoffeerder krijgt een verzoek een bidstoel opnieuw te bekleden. Nick de Weerdt presenteert tijdens onze themamaand De Surrealist een mythische wereld die tijdloos lijkt, vakmanschap adoreert en snakt naar liefde. Het artwork is van Bas van Genugten.

Een jaar geleden hebben ze elkaar ontmoet, de twee naamloze hoofdpersonages in het verhaal 'Zo snel het gaat'. Een van de twee, een vrouw, is inmiddels vertrokken, maar dat maakt haar niet minder aanwezig. In deze schets over de eenzaamheid na een verloren liefde van Nathalie van Meurs is ze er misschien wel meer dan ooit tevoren.

Het gruwelijke kan in iets kleins schuilen, of sterker nog, misschien schuilt het gruwelijke vooral in kleine dingen. In het verhaal met de bedrieglijk lieflijke titel 'Dagpauwoog' van Gert-Jan Meyntjens is er genoeg huiveringwekkends te vinden. Het beeld bij dit verhaal is van Tota de Heer.

Het is de maand van De Surrealist én het begint dit jaar voorzichtig weer wat warmer te worden. Romantiek en koelkasten worden dus ook in jouw leven elke dag belangrijker. Het merkwaardige verhaal van de zeer getalenteerde Pouma Teetaert scheert heerlijk dicht langs betekenis en vervreemding, en laat ons lichtjes uit het lood geslagen achter. Artwork: Jalinka Gressmann.

Speciaal voor De Surrealist, onze themamaand, schreef Pieter Drift een kleine maar mooie hommage aan de bekende surrealistische film Un chien Andalou (1929) van Luis Buñuel en Salvador Dalí. De film zou een aaneenschakeling zijn van beelden die ze de nacht voor de filmopnames hadden gedroomd.

Ik was net na het hardlopen op de bank geploft en wreef gedachteloos over mijn warme benen. Terwijl ik naar mijn schoenen keek, viel het me opeens op. Of eigenlijk: ik zag het nu wéér. Ik had verschillende sokken aan. De linker was groen met watermeloentjes, van dun katoen. De rechter juist spierwit, van stugge […]

Toen ik hem tegenkwam liep ik door Zwitserland, althans, daar leek het op: het waren de bergen van Asturië. Hij liep al een tijdje voor me, en hoewel ik hem ongeveer drie keer mijn leeftijd schatte, liep hij net zo snel als ik, misschien zelfs sneller. Ik kon hem dus niet inhalen, wat ik bij […]

Een nieuw droogkomisch verhaal van de getalenteerde Pieter Van de Walle op De Optimist! De ingrediënten van dit keer: de uitgestorven kantoortuin, de kom vol hongerige vissen en het verlangen (of toch de weerzin?) naar een welverdiende vakantie. Met een prachtig kleurrijk en levendig beeld van Evelien Cambré.

In een wijk met oude bungalows gebeurt iets wat het daglicht niet kan verdragen – dat kunnen we nog net zeggen zonder iets te verklappen van dit knappe verhaal van Kimberly Krul. De verteller is een kind dat als straf regelmatig naar de vliering verbannen wordt, en daar met een mes kunstwerken in de vloer snijdt. Ze houdt er zo haar eigen methoden op na om problemen op te lossen.

Wie redt de redder? Op het balkon van zijn woning in Paramaribo-Noord praat onze hoofdpersoon met zijn goede vriend Charlie. Het is bijna tijd voor zijn avondshift in de kazerne. Is vanavond de laatste keer dat hij een brandend gebouw inloopt? Kevin Headley schreef dit bijzondere verhaal over vriendschap, vechten voor jezelf en de liefde voor anderen.

Volgens de hoofdpersoon in dit korte verhaal van Evy van Hoof zou bij elke gebeurtenis een eigen tijdstip op de dag moeten horen. De komst van brieven die niet aan hem zijn geadresseerd verstoren dan ook zijn dagelijkse rituelen. Op een dag besluit hij een van de brieven te lezen, waarna zijn leven steeds meer zal veranderen.

’s Ochtends vroeg vond ik een brief van mijn vader op de mat. Hij had de brief midden in de nacht door de brievenbus gedaan om een confrontatie met mijn moeder te vermijden. Ik was nog te jong om naar de inhoud van de brief te gissen. Het moment van levering betekende dat er waarschijnlijk […]

Als ik met mijn auto de parkeerplaats opdraai, staat Danny er al. Hij wacht altijd op me, leunend tegen zijn auto. Dat hoeft hij niet te doen, we hebben allebei dezelfde sleutelbos. Sterker nog, ik zou het fijn vinden als Danny niet op me zou wachten. Ik heb hem weleens gevraagd waarom hij niet gewoon […]

De televisie stond aan met het geluid uit. Ik zat op de bank in mijn kleine appartement boven een nachtwinkel waar ik eerder die avond twee sixpacks had gekocht van een of ander goedkoop Duits biermerk. Mijn shirt was klam. Mijn neus verstopt. Mijn kaak verstijfd. Uit de speakers van mijn geluidsinstallatie klonk een drumbeat […]

1 Eigenlijk moet ik mijn administratie doen. Overzicht krijgen. Orde op zaken stellen. Om in een actieve modus te komen en me even los te maken van alles wat er in mijn hoofd omgaat, banjer ik op zoek naar kleine klusjes door mijn nieuwe tuin. Er moeten eetbare planten komen en het moet – zoals […]

Mijn baas heeft gister een taart gebakken. De geur van warme appel met kaneel hangt nog steeds door het hele huis. Mijn baas bakt nooit taarten. Nadat hij de appeltaart uit de oven had gehaald en had neergezet op het aanrecht, ging hij op de bank liggen. Mijn baas ligt nooit op de bank. Ik […]

Een bloem ontlook en ontdekte dat de plek waar hij bloeide niet voor hem was bedoeld. Hij strooide al het stuifmeel dat hij bezat in de wind en begon ergens anders opnieuw.   De laptop weigerde dienst op het moment dat de schrijver wilde schrijven. Googelen, e-mailen, internetbankieren, reizen boeken, een spel spelen, dat liet […]

‘Hoe laat ben je morgen ontboden?’  Dat dwingende woord had Simon in een roman van Herta Müller gelezen. Nu gebruikt hij het te pas en te onpas om verplichtingen aan te duiden. ‘Om half tien, geloof ik.’ Ik bladerde door mijn agenda en vond het visitekaartje met daarop de tijd. Het karton voelde dik en […]

We hadden ome Carlos al jaren niet meer gezien toen hij ineens voor onze deur stond. Hij was zowat een kopie van papa, maar zijn huid was gladder, zijn oogopslag helderder en hij droeg dezelfde mooie kleren als de mannen in het centrum van Lima. Papa nam hem van top tot teen in zich op […]

Ik droomde vannacht dat ik Arvid terugzag. Zijn haar was lichter geworden, of het leek zo door het glas van zijn helm. We droegen allebei een ruimtepak en ploeterden door het inktzwarte heelal, maar het voelde alsof we geen millimeter vooruitkwamen. ‘Hoe gaat het?’ hoorde ik hem zeggen. ‘Druk geweest?’ ‘Ja, het werk en zo, […]

Het was paaszondag en Liesbeth pelde een hardgekookt, beschilderd ei uit de supermarkt. De blauwe schillen legde ze als een monotoon mozaïekje neer op de rand van haar bord. Voor de zoveelste keer had ze maar een paar uur geslapen. ’s Nachts lag ze nog steeds alleen op haar deel van het bed, zodat de […]

Terwijl opa’s kist de grond in gaat, steken Charlie en ik de straat over naar Café Bakker. In de achterzaal staan hoge tafeltjes, er zijn sandwiches met kaas en preparé. We zullen starten met koffie en eindigen met pintjes. Het leven is mooi geweest voor opa Dorus en een week geleden was dat leven tot […]

Hij had écht een hekel aan Amsterdam, dacht hij in de trein. ‘Dan ga je toch niet’, had zijn vrouw gezegd, toen hij haar dat voor de zoveelste keer had meegedeeld die ochtend. Ze wisten beiden dat dat geen optie was. Het werd hoog tijd dat hij ook een baan zou vinden. Dat die baan […]

‘En wat houdt je nu zoal bezig?’ De vraag struikelt over zijn lippen. Ik schraap het aardbeienijs met spikkels van de rand van het kartonnen potje. Waar hou ik me zoal mee bezig? Toen de bel vorige week het einde van mijn middelbareschoolcarrière en het begin van ‘het echte leven’ inluidde, heb ik mezelf voorgenomen […]

I Als student had Ahmet een kamer op de Zeedijk en telkens wanneer hij zijn sleutels pakte om het huis te betreden, keek hij even of langslopende toeristen dat zagen. Dat hij een bewoner was van het levendigste hoekje van de levendigste stad op aarde, de stad waar zij van genoten. Als de stad ervan […]

‘Denk je dat ze allemaal dood zijn?’ Ze zet de zool van haar felroze teenslipper op het geleiachtige lijfje en beweegt haar voet voorzichtig heen en weer. Ik verwacht dat de doorzichtige klodder mee schudt als een drilpudding, maar dat gebeurt niet. H­et lichaam is stijf en stug.             Honderden zijn het er, misschien wel […]

Ik haast me richting de dranghekken en wurm me naar de voorste rij. Aan de andere kant heeft een explosie plaatsgevonden. Een pand staat in de hens, ledematen liggen verspreid over het asfalt. De zon schijnt. Het is een mooie dag.      Ik zie rampen als onvermijdelijk. De mens snakt naar orde, probeert het […]

Megan kwam uit het niets. Halverwege het semester gleed ze als een spookverschijning ons bestaan binnen. Ineens was ze overal, elk etentje, elke uitgaansavond. Vaak verscheen ze gewoon, alsof ze een signaal had opgevangen dat er ergens op de campus iets leuks te gebeuren stond. In het begin was ze nog nergens te bekennen geweest. […]

Op een winterochtend had ik een afspraak met een boeddhistische monnik. Tijdens mijn verblijf in een kliniek was ik in aanraking gekomen met het principe van bodhichitta, een levenswijze die een onvoorwaardelijke, onbaatzuchtige liefde voor jezelf en naasten voorstaat. Na wat zoekwerk vond ik een Tibetaans centrum in Rotterdam. Die verwezen me naar een meneer. […]

‘Espresso drinken of bungeejumpen?’ Giulia kijkt me aan met een klein glimlachje terwijl ze een slokje van haar wijn neemt. ‘Espresso natuurlijk.’ ‘Dat is jammer,’ zegt ze. ‘Vandaag gaan we bungeejumpen.’ ‘Jij misschien.’ Ik sta op, leg wat geld op het tafeltje en loop weg. Ze schreeuwt me na. ‘Dat kun je niet maken. Je […]

Bij wijze van een verlate huwelijksreis vluchtten we die zomer weg uit de stad en verbleven voor een poosje aan de kust, ver weg van de Amsterdamse kliek die Gerard destijds zo op de zenuwen werkte. Ik wenste vurig dat de trip de lucht tussen ons wat zou klaren. In de dagen voor het reisje […]

Hanny Michaelis (1922-2007) was een Nederlands dichteres, redactrice en vertaalster. In 1949 debuteerde ze met de dichtbundel Klein voorspel, later volgden de bundels Tegen de wind in (1962) en De rots van Gibraltar (1969). In 1995 ontving Michaelis de Anna Bijns Prijs voor haar hele oeuvre, en in 2016-2017 zijn ook de oorlogsdagboeken die zij […]

Robin keek in de spiegel. Op de achterbank zat Lisa stilletjes met haar hoofd tegen het raam. Iedere keer als ze uitademde ontstonden er kleine wasemplekjes op het glas. Ze was net weer wakker geworden en keek naar de schapen, die in grote groepen dicht tegen elkaar aan stonden in de voorbijglijdende weilanden. Robin had […]

Drie jaar geleden sliep ik voor de allerlaatste keer in mijn bed. Sindsdien dommel ik elke nacht in op mijn fijne, grote, donkerblauwe stoel voor het grote woonkamerraam. Ik kijk televisie en drink, soms een beetje maar meestal wat meer, in afwachting van de slaap die me toch altijd overvalt.                Ik kan me de […]

Het is verrassend hoe vaak je dezelfde mensen tegenkomt. Je hoeft alleen maar te kijken. Uiteindelijk volgt iedereen dezelfde patronen. Verbonden soortgenoten in hetzelfde ritueel. Je raakt met hen vertrouwd. Mist hen, als ze er niet zijn. (– Dagboeknotities)   Ik heb de vrouw geen enkele keer in het water gezien, toch waren haar haren […]

Gisteren stond het bord waarop in slordige, zwarte letters ‘DIT IS EEN ECHTE ZEBRA!’ is geschilderd, er nog niet. Dat weet Lora zeker. Ze weet ook zeker dat het zwart-wit gestreepte dier dat zij verderop ziet grazen, nieuw is.    ‘Ze heet Alice,’ vertelt Gwen. Ze zit op het hek zoals meisjes die al hun […]

‘Ik wil je vertellen wanneer het gebeurde. Ik heb het je nog niet eerder verteld, toch?’ zegt hij terwijl ze over de snelweg rijden.             ‘Wat?’ Ze kijkt hem onderzoekend aan.             ‘Wanneer ik verliefd op je werd.’             ‘Ga je me dat nú vertellen?’             ‘Ik denk niet dat ik je dat ooit verteld […]

Voorheen was het tweemaal daags zachte handen over mijn buik, rug, een schrapende nagel achter mijn oor. Harkende vingers in de hals. Soms nog iets forceren door even langs de schenen te strijken. Op zachte toon werd me het hof gemaakt: kijk hoe krachtig die poten, hoe hoog die rug, wat een karakter heeft dat […]

Daniël. Toen ik mijn zoontje voor het eerst in mijn handen hield wist ik meteen dat hij deze naam moest dragen. Mijn vrouw vond het maar raar dat ik zo veel waarde hechtte aan de naam van een jongen uit mijn jeugd die ik om precies te zijn maar tien dagen heb gekend, maar uiteindelijk […]

‘Heb je dit al gelezen?’ Evert overhandigde me zijn smartphone met het geopende krantenbericht. Omdat het streeknieuws betrof scande ik het vluchtig. Toen de strekking me eenmaal duidelijk werd swipete ik het scherm terug naar boven en las het bericht wat nauwkeuriger.          Het bleek over een Loosdrechtse zwemleraar te gaan, op wiens werkcomputer naaktfoto’s […]

’s Avonds laat loopt hij mechanisch over zijn land. Zijn forse lichaam hangt voorovergebogen, alsof de zwaartekracht hier, heel plaatselijk, net iets meer trekt. Hij heeft ijsblauwe, haast doorzichtige ogen. Sierlijke lijnen scherp om zijn ooghoeken en mond geëtst, zijn huid taai en donkergoud getaand. De hele strook heeft Amos omheind. Aan elke zijde betonnen […]

Amos wachtte bij het station in zijn lege bus en keek naar het plein dat voor hem lag. De zon kwam net op in een nog nachtblauwe stad en er waren meer vogels dan mensen op straat. Hij keek naar een dakloze die een handkus wierp naar het meisje dat hem voorbijliep. Ze zag het […]

Herman zegt tegen me: ‘Schrijf maar over wat je meemaakt, ma.’ Erover praten wil hij niet. ‘Wat valt er te zeggen?’ ‘Hij was je vader,’ zeg ik, ‘en een hele goede.’ Ik vraag hem of hij zijn zus gelooft en hij begint over mijn auto. Of die nog een beetje fijn rijdt. Ik heb een […]

In die tijd had de bar nog geen airconditioning. De ramen waren van de zon afgeschermd door zilverkleurige blinden en de counter was van glimmend, vuistdik mahonie met onderaan een echte koperen stang waar je je voet op kon zetten. Er was veel wit tegen de muren en de vloer had een dambordpatroon. Achter de […]

vertaling: Pavle Trkulja Het eerste olieverfschilderij van de schilder Neša Nedeljković was zojuist in een minibus van het bedrijf Gea verkocht, in de buurt van Bujanovac. Een vriend had hem er vijftig euro voor geboden, las hij in zijn sms-bericht, en Neša dankte God dat hij nog altijd aan deze kant van de grens zat […]

vertaling: Staša Pavlović        Soms wordt het echt ondraaglijk. Ze smakken zo luid, dat ik er wakker van werd. Daarnaast kibbelen ze over wie de lekkerste hap gaat krijgen, dus terug in slaap vallen kan ik ook niet. Ik hoor alles, hoewel de ramen dubbel glas hebben en goed sluiten. De ene wil […]

Ze zeggen dat ratten als eerste een zinkend schip verlaten. Lang voordat het naar de bodem wordt getrokken, zijn ze al te water. Trappelend met hun korte pootjes gaan ze op zoek naar iets wat drijft, wat dan ook. Al is het de rug van een verdronken soortgenoot. Alles is beter dan te verdwijnen in […]

Zes weken geleden stopte ik mijn benen in de vriezer. Ik zat op de rand van de vrieskist in de schuur en wriemelde mijn tenen tussen de dozen bamischijven en raketijsjes.    Het was zondag, mijn ouders waren naar de kerk, en omdat mijn vader dominee is had ik een goede drie uur, wat genoeg […]

Ik klemde de hengel onder mijn oksel en sloot de deur van de tuinschuur. Mijn zoon lag nog te slapen, hij was weer naar de stad geweest. Zijn arm hing van het stapelbed naar beneden. Ik stapte stilletjes door de tuin en langs het huis van meneer Verstappen. Ik wilde hem en zijn vrouw niet […]

De ambulance De twee ambulanciers legden me op een brancard en tilden me de ziekenwagen in. Ik had er alles aan gedaan om ze tegen te houden. Mijn smeekbedes werden al snel overstemd door het geluid van de loeiende sirene en op mijn rug liggend trilde mijn lichaam door de hoge snelheid waarmee we over […]

Op het moment dat ik het briefje op de keukentafel zie liggen weet ik dat het mis is. Ik twijfel geen moment en bel 112. Niet dat er voortekenen waren in de afgelopen weken. Zoals elke woensdagochtend als ik het huis binnenkom via de achterdeur, tref ik ook deze morgen in de kleine keuken één […]

13 09 Liefste, het spijt me zo! Het gebeurde zo plots. We waren niet eens bij de mars aangekomen of ze hadden ons al omsingeld. Snel probeerden we een keten te vormen door de armen in elkaar te haken, maar ze trokken ons grof uiteen. Het was alsof ze kippen uit een ren pikten. Die, […]

“De bokken wacht eeuwige straf.” In de stormachtige winter van 2019 vond ik het opeens hoog tijd om de kasten en laden in mijn huis uit te mesten. Als kuur tegen het lege-nest-syndroom dat ik opliep nadat mijn dochter in Diemen was gaan wonen, op tien minuten fietsen van het Science Park waar ze zich […]

Uit de verhalenbundel Los terneros, Páginas de espuma, Madrid, 2018. Vertaling uit het Spaans: Daan Pieters   In de metro zien Petrarca en ik iets vreemds: drie blinden, die elkaar bij de ellebogen vasthouden als wagons van een dronken trein, volgen een beambte die hen over het perron naar boven leidt.    Als ze bijna […]

Simone ziet eerst het bord met haar naam en daarna pas de jongen die het vasthoudt. Het vertedert haar hoe Christian erbij staat, ze kan het niet helpen. Hij houdt het karton onzeker voor zich uit, als een lifter die niet weet of hij aan de goede kant van de weg staat. Hij lijkt in […]

Mijn pyromane neigingen begonnen enkele weken geleden, toen ook wandelen niet meer hielp om de onrust in mijn hoofd te stillen. De wirwar van mensen, het ongemakkelijke links-rechts-links om te bepalen wie er voorrang kreeg in de drukke winkelstraten, jonge ouders die met hun gigantische buggy’s de hele stoep bezetten. Ik stak pleinen over en […]

Elle en het barmeisje hebben elkaar al eens eerder gezien, maar dat weten ze niet meer; op dit moment zijn ze vreemden die elkaar in de spiegel bij de wastafels bekijken. Elle volgt de hand van het barmeisje, kijkt hoe ze het lijntje boven haar wimpers met oogpotlood bijtekent en af en toe met haar […]

Als je bananen te lang laat liggen, worden ze zacht. Zachte bananen zijn lekker om in te knijpen. Eerst voorzichtig, dan steeds harder, tot de schil openbarst en de geelbruine smurrie aan je handen kleeft. Peren zijn veel minder leuk om in te knijpen. Als peren te lang blijven liggen worden ze waterig en bruin, […]

Vanwege de drukte zijn alle deuren geopend. De trambestuurder rinkelt. Achter ons is de volgende tram al tot stilstand gekomen. Een mensenmassa sjokt, voornamelijk met gebogen hoofd, door de miezer richting het station. De deuren vallen dicht.    Een man in blauw pak wurmt zich langs het poortje en bemachtigt de laatste lege zitplaats pal […]

Zijn duim gleed over het snijvlak van het mes. Zo bot als een baksteen, en dat in zo’n chic hotel… Blijkbaar mocht niemand gevaar lopen in de ontbijtzaal.    Voor het eerst was hij in Europa, in de hoofdstad van Oostenrijk, het land van zijn voorvaderen. Hij was bekend met hun emigrantenverhalen, de belevenissen en […]

In het holst van de nacht begon het ei te kraken. Teun lag boven in bed, wakker. Het ei lag beneden. De eerste barst klonk als een baksteen door het raam. Soepel voor zijn tachtig jaren sprong Teun uit bed. Hij vloog de kamer uit, stortte zich van de trap en kwam tot stilstand in […]

Op donderdag 11 februari verschijnt de debuutroman van Helena Hoogenkamp. Het aanbidden van Louis Claus gaat over de dunne grens tussen werkelijkheid en fantasie, over zwijgen of je uitspreken. Over liefde en verlangen als tegengif tegen de dood. En natuurlijk over Louis Claus. Lees hier alvast een voorproefje.  De bomen staan in brand. Een man […]

Eindelijk trilt mijn telefoon, driemaal. Mijn vader en mijn broer, beiden met een ‘zevendertig! gefeliciteerd!’ en een rits feestsmileys, en een bericht van Julian. ‘Peet, ik ben papa geworden!’ Jongen of meisje staat er niet, maar ik kan me Julian niet anders voorstellen dan met het zoontje dat hij al zo lang wilde.    Ik […]

Beer kende ik van haven tot god. Had Beer deze zin gelezen dan had hij me verbeterd, maar we leerden elkaar kennen in Antwerpen en ik verloor hem aan de kerk, dus het klopt wel. Tussendoor raakte hij verslaafd. Elk detail van zijn lichaam heb ik in mijn kop opgeslagen. Op zijn arm had hij […]

Er stond een vrij nieuwe Volkswagen Passaat voor de bewakingskeet. De gammele Opel Kadett van mijn collega Bert die ik daar had verwacht ontbrak. Misschien had hij die Passaat gewonnen bij het klaverjassen, want daar was hij naar eigen zeggen zo goed in als de tyfus. Bert had tijdens onze diensten bij alles wat ik […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Hasse Steenssens studeerde af aan RICTS  met ‘Het vergeten voorbij’, dat gaat over de impact van ontmoeten en […]

Vroeger dacht ik dat er zoiets bestond als vrijstaande huizen. Sinds vrijdag weet ik beter: aan de oppervlakte lijken ze zelfvoorzienend, met muren en schuttingen van hun buren gescheiden, maar onder de grond zijn ze verbonden door een onzichtbaar spinnenweb van buizen en kabels. Ik werd de baas van twaalf gasmonteurs. Teamleider, noemde Guido dat. […]

Eind november verscheen bij Wintertuin Uitgeverij Blijf de kou wegstrijken, het chapbook van Chris Lomans. Hieronder lees je een kort fragment uit dit chapbook.  In Blijf de kou wegstrijken vindt een groep mensen een lichaam aan de rand van een bevroren zee en besluit ervoor te zorgen. Ze bouwen een dorp en ontwikkelen rituelen, maar het […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Sam Hoeck studeerde af aan RITCS met ‘Dit zou het midden kunnen zijn’: een prozaïsch verhaal over een […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Lars Meijer studeerde af aan de opleiding Creative Writing aan ArtEZ met Alleen mijn vrienden zijn bang, een […]

Kremlinklooster van Ekatarinaburg aan de Oeral,behandelkamer van het Bureau ter Redding van het Nederlandse Volk (REDNED),24 september 2147 Huilen mocht ik niet van Anna. Ik probeerde nog wel mijn flauwe ‘An-voor’-en-‘An-na’-grap, maar ze onderbrak me.   ‘Iris,’ zei ze. ‘Jij bent straks Getuige en ik wil dat je een beter verhaal vertelt dan “het was gruwelijk”.’ […]

De deur valt achter mij dicht met een doffe bons die niet opvalt in de nacht. Ik blaas koude, natte lucht in mijn sjaal. De donkerte buiten valt me minder zwaar dan verwacht; er is ruimte voor mij, hier. Ik heb de eerste de beste winterjas om mij heen geslagen en in mijn rechterhand klem […]

Een maand geleden dacht ik ineens dat ik hem zag lopen. Met kleine passen, zijn schouders iets gebogen. Zijn hoofd naar beneden gericht, alsof wat zich beneden op de grond afspeelde interessanter was dan waar de rest naar keek. Ik dacht dat hij het was: meneer Cesar. Met zijn elegante maniertjes. Hij leek altijd een […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Sanne van Balen studeerde af van de opleiding Beeld & Taal aan de Gerrit Rietveld Academie met een […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. De eerste die we aan u voorstellen van de nieuwe lichting 2020 is Jared Meijer. Hij studeerde af […]

De Kashba is een wit gebouw van vijf verdiepingen aan Beverly Boulevard, tussen een Liquid Food Store en een rij kantoorpanden voor eenmanszaken. Het eerste pand is van meneer Andersen, een verzekeraar gespecialiseerd in bedrijfsinboedels. Bij de deur van het volgende adres hangt een bord waar ‘Dental Dream’ op staat en een onderschrift in het […]

Hoewel hij op honderdnegenenveertigmiljoen kilometer afstand van Amsterdam-Oost schijnt, voelt het alsof Hugo en ik op de zon lopen. Het zweet gutst vanuit mijn oksels mijn korte broek in. Ik kan mezelf ruiken.          Ik heb Hugo net bij het Amstelstation opgehaald, maar na een overdreven uitgebreide begroeting is er niets substantieels […]

Het is alsof we in een duikboot zitten, denkt Diana, een duikboot in de nacht. De lampen van het café schijnen door de grote ramen naar buiten en verlichten de stoep. Buiten het licht kan ze niets zien behalve een paar straatlantaarns in de verte. Tekenen dat ze niet het enige leven zijn.       Diana deelt […]

Op de morgen van achttien maart, een woensdag, vond Jona – een achtendertigjarige, werkloze en aan neerslachtigheid en pleinvrees lijdende man – in een stoffige en lang niet bekeken hoek van zijn appartement een mensje. Een mannetje ter grootte van Jona’s hand, van de top van zijn wijsvinger tot aan zijn pols, volledig naakt. Hij […]

De dagen turf ik op het vergeelde behang naast de voordeur, net als in een film, in keurige rijtjes van vijf. Vandaag zet ik mijn zestiende streepje. Zand stuift tegen de ramen, in de verte spoelt de zee op het strand en een van de luiken klappert.   In de keuken laat ik ijskoud water in […]

Voor onze themamaand De Duellist vroegen wij deelnemers het duel aan te gaan met zichzelf en hun tekst. Vandaag zou Dannah jarig zijn geweest, mits ze niet twee weken geleden was doodgegaan. Mijn ouderlijk huis ademt nog steeds rouw en verwijt. Ik vlucht het huis uit en ga naar Joost. Zonder zijn moeder te groeten, […]

Voor onze themamaand De Duellist vroegen wij deelnemers het duel aan te gaan met zichzelf en hun tekst. Met samengeknepen ogen fietst Emma door de zonovergoten stad. Het zonlicht ligt over de grachten heen, goudomrande mensen zitten aan het water, dobberend op hun eigen eilandjes. Duiven fladderen voor de toeristen uit, gillende kinderen volgen hen […]

Voor onze themamaand De Duellist vroegen wij deelnemers het duel aan te gaan met zichzelf en hun tekst. Christoff wekte mijn wantrouwen toen hij zich tijdens de voorstelronde als ‘Columbus de veroveraar’ voorstelde. Hij keek triomfantelijk de klassencirkel rond en knipoogde naar me. Later op de dag zag ik hem high fives uitdelen in de […]

Voor onze themamaand De Duellist vroegen wij deelnemers het duel aan te gaan met zichzelf en hun tekst. Het moment dat je er klaar voor bent om gezien te worden en er niets meer is om te tonen. Niets anders dan een lijf dat deze zomer bleek is gebleven. De vlekken die appelflappen achterlieten op […]

Voor onze themamaand De Duellist vroegen wij deelnemers het duel aan te gaan met zichzelf en hun tekst. Ik gaf de pindakaaspot door zoals ik het ticket naar de veerboot door had willen geven: niet meer mijn probleem. Ik was mijn hele leven nog nooit op een eiland geweest, en nu woonde ik er al […]

Voor onze themamaand De Duellist vroegen wij deelnemers het duel aan te gaan met zichzelf en hun tekst.   We hadden het nooit zo bedoeld, maar voor onze gasten was Het Oude Eiland een romantisch toevluchtsoord geworden. Voor jonge stellen wekte de overtocht alleen al lust op, bij oudere koppels leek de ingedutte liefde spontaan […]

Voor onze themamaand De Duellist vroegen wij deelnemers het duel aan te gaan met zichzelf en hun tekst. Dit verhaal ontvingen we voorafgaand aan onze oproep, en leidde tot het kiezen van het thema.   Hij stapte op zijn stokpaard en spoorde het dier aan. In keurige draf, waarbij hij zorgde dat hij steeds even […]

Naast de deur staat Thomas, Imke, Felix, Lianne, Rixt, in van die grote, gezellige letters, gemaakt van mintgroen gekwast hout. Ze zijn met de hand uitgezaagd – de letters zijn scheef, niet allemaal even groot. Het weer heeft zijn tol geëist: op de ‘I’ van Imke zitten zwarte spikkels en de ‘s’ van Thomas hangt […]

het heeft een hekel aan feestjeshet geklingel van bestek en glazenchampagne en diegenen die alsmaar luiderdie champagne consumeren, het jaagt haarde toiletten in, waar ze koortsachtig zoektnaar koele kompressen in de maandverbandautomaat het dwingt haar als een diva te levenom buitenshuis een zonnebril te dragen,om eerste klas te reizen, het verbiedt haarom Ikea te betreden, […]

‘Ron! Ronnie! Je pijp valt weg!’    Ronnie Delano Esajas Jr., twintig meter ver in zee, hoorde alleen het kolken van het water. Dwingend trok het langs zijn benen, in kronkelige banen naar de waterkant. Ze moesten snel zijn nu, voor de kade helemaal zou instorten en het werk voor niets zou zijn. Een groepje rode […]

Er ligt sneeuw op de toppen van de Mishoodaghiberg. De zon schijnt op mijn gezicht en de koele bergwind waait langs mijn wangen. Van waar ik sta zie ik witte sneeuwaders die als dunne vingers langzaam de gerimpelde nek van de berg grijpen. We hebben een groot tapijt op de verse grasvelden gelegd en ik […]

‘Was u laatst niet op televisie?’ Ruim een maand geleden was ik even op het journaal. De blik in mijn ogen was toen wanhopig. Heel snel vulde ik het beeld, daarna zwenkte de camera omhoog. Geen idee hoe het verderging. Met bebloede handen en knieën werd ik wakker in het huis van Marlies. Ik lag […]

De auto langs de vangrail ligt erbij als een platgetrapt blikje. De ambulancemedewerkers hebben een deel van de man al uit de auto gekregen. Zijn hoofd en torso hangen uit het verbrijzelde raam en zijn bijna onherkenbaar misvormd door de klap. Een aantal agenten vraagt de mensen afstand te houden en terug naar hun auto’s […]

‘Stap in!’ Hinten smeet haar wandelstok in de auto en hield het portier voor me open. Het was stervenskoud. Ik vroeg me af of ik me nog om kon draaien, terug het huis in. Onrustig stond ze te wiebelen op haar orthopedisch verantwoorde gympen. Ze lachte breed en wierp haar armen wijd in de lucht. […]

Wie dit leest is een stalker We hadden WIE DIT LEEST IS EEN STALKER op stickervellen geschreven en plakten die op lantaarnpalen in de stad. Farah keek lachend naar me om terwijl ze met haar rechterhand over een vers geplakte sticker wreef. Haar korte, steile haren hingen nat samengeklit voor haar ogen. De vingers waarmee […]

‘Zeg, moet jij je moeder niet eens bellen?’   De eigenaar van het internetcafé peutert aan een toets van zijn kassa terwijl hij spreekt. Een voor een haalt hij de toetsen eruit en legt ze in een teiltje met azijnwater. Met een afwasborstel port hij in de bak. Het klinkt als onweer in de verte.   ‘Niet […]

Pertti ligt languit op de houten bank onder het keukenraam. Met een lucifertje dat hij van de vensterbank heeft gepakt, poert hij in zijn oor. De televisie belooft sneeuw, nog meer sneeuw. Op de kaart van Finland zitten wolkjes met sterretjes geplakt, boven de Botnische Golf en de Oostzee pijltjes en nummers. Langs het raam […]

Die dag ontboden ze hem op kantoor met de vraag of hij zijn weerkaarten wilde meenemen. Na het ontvangen van die oproep haastte de weerman zich naar zijn bureau en rookte een sigaar die hij als zijn laatste beschouwde.  Ondertussen belde hij zijn vrouw en zei dat hij van haar hield. Zijn vrouw rook onraad […]

Het verhaal ‘De Agro-Alien’ verscheen oorspronkelijk als ‘El alien agropecuario’ in La marrana de la literatura rosa (Sexto Piso, 2010) en is vertaald door Joep Harmsen met een Ontwikkelingsbeurs van het Expertise Literair Vertalen onder mentoraat van Brigitte Coopmans. De Optimist publiceert in twee delen een ingekorte versie van het verhaal. Lees hier eerst deel […]

Het verhaal ‘De Agro-Alien’ verscheen oorspronkelijk als ‘El alien agropecuario’ in La marrana de la literatura rosa (Sexto Piso, 2010) en is vertaald door Joep Harmsen met een Ontwikkelingsbeurs van het Expertise Literair Vertalen onder mentoraat van Brigitte Coopmans. De Optimist publiceert in twee delen een ingekorte versie van het verhaal. * In tijden van […]

Hieronder lees je een fragment uit het titelverhaal van Toch zonken ze niet, het chapbook van Max Hermens, dat eind november verschijnt bij Wintertuin Uitgeverij. De hoofdpersonages in de verhalenbundel Toch zonken ze niet zijn jong en groeien op in een dorp waar ze ieder op hun eigen wijze worstelen met klassenverschillen, armoede, eenzaamheid en sociaal isolement. Vanuit […]

     Het geruststellende van een herfstdag is dat je zelf niets aan de dag kunt bederven. In tegenstelling tot de zomerdag, die je moet benutten. Mijn blik glijdt langs het meubilair dat tegen de muren geschoven houvast tracht te vinden. Zonder de foto’s die op het buffet staan te kunnen onderscheiden weet ik dat ik […]

Tussengeval   [proloog] Hier zijn we dan, het epicentrum. Kilometers onder ons gaat het gebeuren. Trillingen vormen golven en hier op dit coördinaat zullen ze gevoeld worden. Tektonische platen schaven. Tektonische platen, hele aardlagen …zullen een nieuw continent baren … Of op z’n minst een nieuw gebergte, en een zilte oceaan. De huiskat is al […]

Ik sta hier, in deze kamer, in dit gebouw, in deze straat. Ik ben, maar ik doe niets. Ineens zie ik het. Het spreekt en ik kan het niet verstaan. Ik doe een stapje dichterbij. Het praat in een taal die ik niet ken. Het lijkt alsof het me iets wil vertellen. Sorry, heeft u […]

In eerste instantie dacht ik dat ze op straat woonde. Ze kwam naast ons zitten, net toen wij met onze dampende hamburgers naar een vrijgekomen L-vormig bankje waren verhuisd, ver weg van een groepje kettingrokende kunstacademiestudenten. Ze droeg een beige legerbroek en had haar eeltige voeten in Birkenstock-sandalen gestoken. Uit de binnenzak van haar bodywarmer […]

Vertaald door Anne Lopes Michielsen Ik zit ongemakkelijk, maar ik durf niet te bewegen omdat ik je niet wakker wil maken. De zeurende pijn bedaart als ik mijn rug recht. Ik zit half op de rand van het bed en laat het matras helemaal voor jou. Nu je in een diepe slaap bent gevallen, kan […]

Vertaald door Heleen Oomen Mama is eenzaam en langzaam gestorven. De doodsoorzaak, zeggen de artsen, was vergiftiging. Vergiftiging, mama. Wat een idiote gedachte. Ik ben niet met de dokters in discussie gegaan, ik heb alleen de papieren getekend en de begrafenis geregeld. Als mama iets goed kende, was het wel haar huisapotheek. Ze doseerde altijd […]

Soms kom ik weleens mensen tegen die vragen wat ik nu doe. Op verjaardagen, vooral. De interesse neemt af zodra ze mijn antwoord horen. Mijn lange haren en volle baard leiden tot speculatie. Wilde verhalen worden mij toebedeeld. Activist, natuurmens, reiziger. Het leven van een muzikant. De waarheid stelt teleur.            Na mijn repliek probeert men […]

Vertaald door Lies Lavrijsen Appartement 11 HET KIND    Dat kind, kijk goed naar dat kind. Iedere zomer is dat kind een jaar ouder.    Iedere zomer geeft de zon zijn kastanjebruine haar een lichtere kleur, rossig met een blonde glans. Iedere zomer pompt het ’s morgens de banden van zijn bmx op en rijdt […]

Je ziet ze wel vaker: uitgebluste echtgenoten die zich even afzonderen in een van de keurig ingerichte demo-keukens of woonkamers, kinderen die een dutje doen op de afgeprijsde sofa's, een vergeten grootmoeder in een kinderkamer, maar dit is anders.

Superheldenfilm 1 De haas en de schildpad willen een nieuwe superheldenfilm maken. De haas wil een film maken over een haas die heel snel is. De schildpad wil een film maken over een schildpad die heel traag is. 2 Ze besluiten dat ieder zijn zin krijgt. Het wordt een actiefilm met een superheldenduo, haas en […]

‘Er ligt een rookworst op de grond, Christophe. Dát zei ik net.’ Moniek draait zich om naar het raam.     Wanneer hebben we voor het laatst rookworst gegeten? Ik laat mijn ogen door de kamer gaan, zoek over de grond, onder de eettafel, bij de piano, onder de kast. Onderweg kom ik de foto van […]

Er lag een dode man in het park. Hij droeg een verschoten spijkerpak en gympen. Hij had een glimlach op zijn gezicht. De jongen loopt door het Aemstelpark, voluit het Gijsbrecht van Aemstelpark. Het is een keurig park – een tekentafelpark. Er zijn rechthoekige grasvelden met keurig gras. Langs elk grasveld staan twee bankjes – […]

Voordat wij er eindelijk iets aan deden, was Thomas Martin een vreselijke leerling. In september had hij een klasgenoot, Michel Autun, uitgedaagd de Schelde over te zwemmen in ruil voor een broodje kebab. De brandweer moest eraan te pas komen, het water was te koud en de stroming te sterk. Michel was onderkoeld. Thomas bekeek […]

‘Ik ben het, Jezus,’ zei Jezus, en ik wist niet zo goed wat ik met die opmerking moest.    ‘Hallo,’ zei ik. ‘Ik ben Hannie Schakema.’    ‘Dat weet ik,’ zei Jezus, en ik zei: ‘Niet om vervelend te doen, maar ik geloof niet in u.’    Ik hoorde Jezus zuchten. ‘O, oké,’ zei hij. […]

Lente dus. Edvard Haga kent de allereerste voorbode: de dagen die gaan lengen. Het zal niet lang meer duren tot de sneeuw op de daken van de boerderij, de stallen en de schuren, en op de takken van de bomen aan de oostkant van de weg, hoorbaar begint te schuiven, om eerst in druppels, dan […]

Sommige dingen moet je ondergaan, zoals het koude water aan het begin van een douche, de hard geworden stukjes brood in smeerpasta en de doorsteekweggetjes die naar ochtendurine ruiken. Met mensen is dat ook zo. Ze zeggen dat we enkel voorkomen in paren. Sneetjes kaas die nu eenmaal bij elkaar horen alsof ze één dikke […]

Die ene keer dat Simon zijn hand op mijn billen legde, hoopte ik nog dat het per ongeluk was. Sommige dingen wil je gewoon niet, ze mogen niet gebeuren. Simon was veertien jaar en ik tweeëndertig. Door een enorme groeispurt waren zijn kleren allemaal net iets te klein. Versleten knieplekken zaten bij al zijn broeken […]

De Waterbuffel en Komodovaraan De Waterbuffel en de Komodovaraan bevonden zich beide aan de waterkant, bij het koraalrif. Het was een warme dag op het Indonesische eiland Komodo en de dieren waren op zoek naar verkoeling. De Waterbuffel merkte dat hij dorst had gekregen van dit mooie weer en besloot een slok water te drinken. […]

Eerst dacht ze dat hij in slaap gevallen was in zijn luie stoel, zoals wel vaker gebeurde. Hij had de afstandsbediening in zijn hand en op het rooktafeltje walmde zijn pijp na. De felicitatiekaarten voor hun gouden huwelijk stonden naast elkaar op de schouw. Ze hadden een mooi feest gehad in ’t Buurthuus en waren […]

Het Zwin, nog vier uur en tweeënveertig minuten Hoe dichter ze bij het meer komen, hoe luider de wind brult. Muis springt uitgelaten op en neer en spurt richting het meer, waardoor Marcel bijna zijn evenwicht verliest en met zijn rechtervoet in een plas stapt in een poging zichzelf staande te houden. Het afgesleten leer […]

In de omgekeerde wereld draaien we de zaken voor de verandering eens om. Nu eens niet eerst een tekst waar een illustrator een beeld bij maakt. In de omgekeerde wereld is er eerst de illustratie, daarna gaat de schrijver aan de slag om er een kort verhaal of gedicht bij te maken. In deze vierde aflevering maakte Nastia Cistakova het […]

In de omgekeerde wereld draaien we de zaken voor de verandering eens om. Nu eens niet eerst een tekst waar een illustrator een beeld bij maakt. In de omgekeerde wereld is er eerst de illustratie, daarna gaat de schrijver aan de slag om er een kort verhaal of gedicht bij te maken. In deze eerste […]

ホームシック hōmushikku (zelfstandig naamwoord): een sterk verlangen naar een thuis, plek, persoon of iets anders vertrouwds. Met een vlugge beweging klik ik op de knop. De projector schiet aan en een schuin licht schijnt op de roomwitte muur. De letters – een krullerig kanjischrift – bewegen van links naar rechts. De oudere man met het […]

In de omgekeerde wereld draaien we de zaken voor de verandering eens om. Nu eens niet eerst een tekst waar een illustrator een beeld bij maakt. In de omgekeerde wereld is er eerst de illustratie, daarna gaat de schrijver aan de slag om er een kort verhaal of gedicht bij te maken. In deze eerste […]

In de omgekeerde wereld draaien we de zaken voor de verandering eens om. Nu eens niet eerst een tekst waar een illustrator een beeld bij maakt. In de omgekeerde wereld is er eerst de illustratie, daarna gaat de schrijver aan de slag om er een kort verhaal of gedicht bij te maken. In deze eerste […]

Corinne Heyrman maakte wekelijks radio in de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen binnen het project Radio Begijnenstraat. Op basis van haar bezoeken schreef ze een feuilleton in zes delen. We publiceren hieronder het zesde en laatste deel.  Radio Begijnenstraat is een project van hell-er vzw i.s.m. het zorgteam van de gevangenis van Antwerpen en […]

De Optimist bestaat 10 jaar en dat vieren we de hele maand door met allerlei bijzondere publicaties. Een ervan is onderstaande: niet alleen volgt hier het schitterende kortverhaal Wat je doet als je alleen bent, Mariken Heitman was tevens bereid mee te werken aan een klein tweegesprek over het redactieproces. Want hoe gaat dat eigenlijk in […]

Corinne Heyrman maakte wekelijks radio in de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen binnen het project Radio Begijnenstraat. Op basis van haar bezoeken schreef ze een feuilleton in zes delen. We publiceren hieronder deel vijf.  Radio Begijnenstraat is een project van hell-er vzw i.s.m. het zorgteam van de gevangenis van Antwerpen en wordt artistiek gecoördineerd […]

Tussen mijn naakte lichaam en de groep vrouwen zit anderhalve meter. En ik ben te laat. De man bij de ingang zei dat de tijden zijn veranderd van vijf over negen, naar vijf voor negen. Daarna zette hij een stempel op mijn arm. Hij had hem niet eerst op het kussentje gedrukt, dus nu zit […]

Corinne Heyrman maakte wekelijks radio in de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen binnen het project Radio Begijnenstraat. Op basis van haar bezoeken schreef ze een feuilleton in zes delen. We publiceren hieronder deel twee. Hier kun je deel één, twee en drie teruglezen.  De komende weken publiceren we elke week een nieuw deel.  Radio Begijnenstraat […]

Corinne Heyrman maakte wekelijks radio in de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen binnen het project Radio Begijnenstraat. Op basis van haar bezoeken schreef ze een feuilleton in zes delen. We publiceren hieronder deel drie. Lees hier deel één en deel twee. De komende weken publiceren we deel vier, vijf en zes. Radio Begijnenstraat is […]

Alexander knikt, zodat het lijkt alsof hij luistert. Hij kijkt uit het raam van de trein. De motregen valt traag, alsof de wolk in zijn geheel naar beneden is gekomen om een kijkje te nemen: wellicht is er hier wel wat te beleven. Maar ze zijn bijna bij Almere. Ze rijden tussen de woonplannen, door […]

Corinne Heyrman maakte wekelijks radio in de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen binnen het project Radio Begijnenstraat. Op basis van haar bezoeken schreef ze een feuilleton in zes delen. We publiceren hieronder deel twee. Deel één kun je hier teruglezen. De komende weken publiceren we elke week een nieuw deel.  Radio Begijnenstraat is een […]

Ik noemde mijn zwangerschap een zuurtje op mijn tong. Wanneer je het snoepje in je mond stopt, brandt het bijna door je smaakpapillen heen. Je wilt schreeuwen, het uitspugen, maar je beheerst je, want je weet dat een zuurtje lekker hoort te zijn. Na de eerste seconden verdwijnt het vuur en wordt het snoepje aangenaam […]

Corinne Heyrman maakte wekelijks radio in de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen binnen het project Radio Begijnenstraat. Op basis van haar bezoeken schreef ze een feuilleton in zes delen. We publiceren hieronder deel één. De komende vijf weken publiceren we elke week een nieuw deel.  Radio Begijnenstraat is een project van hell-er vzw i.s.m. […]

Ik ga u nu mijn grootste geheim vertellen, en vraag daarvoor uw volledige aandacht. Het was de nazomer van 2002, de eerste SE-week was achter de rug. Koude wind waaide ons om de oren, voor het eerst dat jaar. We stonden buiten omdat Stan rookte. ‘Ik heb er geen goed gevoel over,’ zei hij terwijl […]

Een tijdelijke rubriek bij De Optimist: ZKV-zondag. Een reeks Zeer Korte Verhalen van Felix Sandon op zondag. De Japanse schrijvers Yasunari Kawabata noemde ze ook wel handpalmverhalen: verhalen zo klein en zo kostbaar dat ze in de palm van een hand passen. Leestijd: minder dan 30 seconden. Impact: onmeetbaar. Dit is alweer de laatste, De herinnering […]

Het was nog niet eens gelukt om een koud pilsje te bestellen of er stond al iemand tegen me aan te leuteren. Een ongemakkelijk gesprek met een suffe landgenoot was wel het laatste waar ik zin in had. Ik had net mijn koffer in mijn hotelkamer gesmeten en was vlug in een korte broek geschoten […]

Hassan staat tegen het raam geplakt en kijkt naar de kont van een kameel. ‘Zie je die heupen op en neer gaan? Dat geile ritme? Zo gaan de billen van de danseressen ook.’ En hij doet het voor. Met zijn handen op de heupen beweegt hij op en neer en kijkt met getuite lippen de […]

Op de laatste dag kleden we ons snel en zorgvuldig aan. Een wit lint voor de meisjes en een scheiding voor de jongens. Geen gegiechel, geen geruzie. We helpen mee opruimen, we poetsen onze tanden, net als altijd, net alsof vandaag een gewone dag is, maar we weten allemaal dat dit niet zo is, dat […]

Een nieuwe, tijdelijke rubriek bij De Optimist: ZKV-zondag. Een reeks Zeer Korte Verhalen van Felix Sandon op zondag. De Japanse schrijvers Yasunari Kawabata noemde ze ook wel handpalmverhalen: verhalen zo klein en zo kostbaar dat ze in de palm van een hand passen. Leestijd: minder dan 30 seconden. Impact: onmeetbaar. Dit is nummer vier, Spiegelbeeld. (En hier […]

Een nieuwe, tijdelijke rubriek bij De Optimist: ZKV-zondag. Een reeks Zeer Korte Verhalen van Felix Sandon op zondag. De Japanse schrijvers Yasunari Kawabata noemde ze ook wel handpalmverhalen: verhalen zo klein en zo kostbaar dat ze in de palm van een hand passen. Leestijd: minder dan 30 seconden. Impact: onmeetbaar. Dit is nummer drie, De […]

Een nieuwe, tijdelijke rubriek bij De Optimist: ZKV-zondag. Een reeks Zeer Korte Verhalen van Felix Sandon op zondag. De Japanse schrijvers Yasunari Kawabata noemde ze ook wel handpalmverhalen: verhalen zo klein en zo kostbaar dat ze in de palm van een hand passen. Leestijd: minder dan 30 seconden. Impact: onmeetbaar. Dit is de tweede: Boomhut. […]

Een nieuwe, tijdelijke rubriek bij De Optimist: ZKV-zondag. Een reeks Zeer Korte Verhalen van Felix Sandon, elke zondag. De Japanse schrijvers Yasunari Kawabata noemde ze ook wel handpalmverhalen: verhalen zo klein en zo kostbaar dat ze in de palm van een hand passen.  Leestijd: minder dan 30 seconden. Impact: onmeetbaar. We trappen af met Spelen. Spelen […]

Drie jaar geleden zei mijn vriendin me dat ik meer tijd voor mezelf moest nemen. Omdat ik zelf niet inzag hoe, maakte ze het vast uit. Sindsdien heb ik tijd genoeg. Ik heb er echt alles aan gedaan om een beter mens te worden: stoppen met drinken, mijn baard scheren, zelfs een reis naar Thailand. […]

Er zijn mensen die zeiden dat ze aankwam met een rugzak op en dat ze stonk naar zweet, regen en sardines uit blik. Anderen zeiden dat ze hier al die tijd gewoond had in het huisje op de berg. En dat niemand anders daar woonde, vanwege die berg. Ik wist niet wat waar was, maar […]

Omdat de knoop van Markus’ jas vanochtend is gesprongen, loopt hij met gekruiste armen over straat. Hem krijgen ze niet klein.        Er zijn veel dingen die Markus de laatste tijd klein hebben gekregen: zijn vrouw die niet meer met hem wil leven omdat hij verkeerd in zijn energie zit, zijn baas die […]

Om me heen klinkt gejoel. De tribunes zitten vol mensen die ik niet ken.             Van mijn coach mag ik niet denken dat ik ga verliezen, ook al moet ik het opnemen tegen een meervoudig wereldkampioen terwijl ik zelf al jarenlang meervoudig twintigste ben. De winnaarsmentaliteit laat geen ruimte voor nuance.             De kampioen staat […]

Sinds Vriend gestorven is, kijk ik elke dag om 16.15 u. naar de grote kreeft in de supermarkt. Natuurlijk wandel ik niet meteen naar hem toe. Ik ga eerst een voor een de gangen af en koop wat er die dag op het boodschappenlijstje staat. Wanneer ik bij de visafdeling aankom, kniel ik voor het […]

Saskia kijkt naar de zomerschoenen die ze op tafel voor zich heeft staan. Het zijn leren muiltjes, kleur butterscotch. Het bestaansrecht van de schoenen is de enorme houten sleehak: ‘the heel of God’. In een zwierige fantasieletter staat dat op de vierkante doos, die ze in haar kinderlijke opwinding boven op de kaart van haar […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. We sluiten de reeks af met Lieve De Bondt. Lieve is vertaalster, en rondde haar opleiding aan de SchrijversAcademie […]

La Strega hoort hem door het raam: driemaal laat hij de bronzen hendel uit de leeuwenbek op de deur vallen. De weduwnaar kamt zijn hagelwitte haar naar achteren, zet zijn hoed weer op, recht de revers van zijn blauwe colbert en drukt met twee vingers zijn roze zakdoek netjes in zijn vestzakje. ‘Ciao!’ roept ze […]

Het is de derde dag en een harde dreun vlak naast me doet me opkijken van het kauwgomkrabben. Will ligt op de grond van de gymzaal. Zijn ogen zijn dicht, tussen zijn vingers smeult zijn sigaret. Net was hij nog druk bezig met de boenmachine. ‘Will, wakker worden!’ roep ik, maar hij geeft me geen […]

De ruitenwissers schuiven over de voorruit. Als ik de weg die we rijden niet had gekend, had ik de auto aan de kant gezet en gewacht tot het opklaarde. Nu rijd ik door. Over een half uur heeft mijn vader een afspraak in het UMC. De arts en mijn zus rekenen erop dat ik hem […]

Naarmate hij vordert in de rij begint Lou meer en meer oor te krijgen voor de onbegrijpelijke zinsflarden rondom hem. De stem van het dikke meisje bij de kassa snijdt fel door het restaurantrumoer. Ze moet borsten als stootkussens hebben, te oordelen naar de steile hoek die haar bedrijfsschort maakt, maar Lou, normaal gesproken toch […]

Straffer kan ze de koffie niet maken. De jongen op haar bank wil graag een espresso, maar zo’n apparaat heeft ze niet. Ze krabt aan de moedervlek op haar buik. Hoeveel schepjes had ze nou in het filter gedaan? Zeker het dubbele aantal. Zou het water nog wel door het filter gaan? ‘Wil je suiker?’ […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Vandaag is het de beurt aan Jelle Dehaes! Jelle werkte de afgelopen jaren aan de SchrijversAcademie in Antwerpen aan een […]

Aanstaande zondag, 19 november 2017, houdt Rotterdams literair podium Frontaal een speciale Optimist-editie, met als grote gast niemand minder dan Joubert Pignon! Om u alvast een beetje lekker te maken, schreef Pignon speciaal voor ons vier zeer korte verhalen. Lees en geniet (tekst begint na de afbeelding)! Clownsneus Ineens herinnerde ik me een grap. Meer […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Aan het begin van deze prachtige herfstweek stellen wij aan u voor: Jante Wortel, pas afgestudeerd aan Creative Writing Artez. […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Op deze zonnige herfstdag stellen wij aan u voor: Christiaan Lomans, pas afgestudeerd aan Creative Writing Artez. Hoe ben je […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Vandaag stellen wij aan u voor: Isra Juneau, pas afgestudeerd aan de SchrijversAcademie te Antwerpen. Hoe ben je tot je […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor.  Deel 3: Rita Martynowski. Rita studeerde de afgelopen twee jaar aan de Schrijversacademie in Antwerpen. Hoe ben je tot je […]

Het eerste wat ik van de nieuwe buurvrouw zie, is rook: een dun sliertje dat opstijgt vanachter de verroeste witte bestelbus die net de laan is opgerold en oplost in de voorjaarskou. Pas daarna zie ik de buurvrouw zelf: een vrouw van een jaar of vijfendertig met een muisachtig gezicht en dun blond haar. Ik […]

Mijn vrienden dachten dat het niet goed me ging omdat ik alleen nog maar trainingspakken droeg. Ze zeiden dat ik niet goed voor mezelf zorgde nu het uit was met Rolf, dat ik de vrouw weer in mezelf naar boven moest halen. Ik wilde helemaal niets in mezelf naar boven halen, ik wilde vooral in […]

Ferdinand Lankamp beklom net als Roos van Rijswijk (wiens verhaal je eerder deze week al las) het Optimistpodium op Lowlands 2017! In het kader van het thema Onschuld schreef hij een splinternieuw verhaal, Garlenda. Disclaimer: dit korte verhaal is allesbehalve optimistisch. De hitte wekte me. Hatelijk is dat, ik houd niet van hitte. De tent begon […]

Ook dit jaar stond De Optimist met een prachtig programma op Lowlands, waar het onderwerp Onschuld van alle kanten werd belicht. Roos van Rijswijk schreef een prachtig kort verhaal zoals alleen zij dat kan – en hier kun je het lezen! Misschien ben ik geboren met de dood om me heen, zoals andere kinderen een […]

Ik ben Levy ik ben nu 17 en ik heb jou nog niet ontmoet, maar als ik je had ontmoet was je nu bij me geweest. Ik wilde niet zijn zoals de anderen op school. Ik wilde niet zijn als mijn vrienden, die altijd de neiging voelden om duidelijk te maken hoeveel ‘bitches’ ze ‘fuckten’. […]

‘Bourgondische bitterbal, mevrouw?’             Het meisje van de catering heeft een strakke, blonde paardenstaart en een gulle glimlach. De staart danst ook als ze niet beweegt. Het is alsof ik naar een levende stockfoto kijk. Dit is een horecatijger zoals ze in de vacatures hijgerig omschreven worden.             ‘O, uhm…’ zeg ik. ‘Ik weet niet […]

Op 18 juni vond de finale van Kunstbende 2017 plaats in de Westergasfabriek in Amsterdam. Een van de prijzen voor de winnaars in de categorie Taal: publicatie op De Optimist. Daniëlle Zawadi won de derde prijs met dit korte verhaal. Hier zie je hoe ze het voordroeg tijdens de finale. Speciaal voor de publicatie van de drie veelbelovende Kunstbende-talenten […]

Ze vraagt of ze voor deze ene keer chips als toetje mag. Grote ogen, de blauwe zak in haar kleine handjes. Dan gaat ze de hele week op tijd naar bed. We staan in het laatste gangpad van de supermarkt. Colaflessen, zoutjes en helemaal aan het eind flessen wijn en kratten bier. Het is maandag. […]

CANNOT READ DALLAS. De woorden blijven op het display staan als ik mijn kaart opnieuw voor de incheckpaal houd. Ik pulk wat aan het elastiekje dat om mijn ringvinger zit.       Vanochtend was er een documentaire op tv over grizzlyberen die op zalm joegen. De beren sloegen wild in het kolkende water terwijl de vissen […]

Ik heb je spijkerbroek gewassen. Je favoriete broek met de lichtblauwe pijpen, de zachte, witte rafels aan de zoom en de scheur boven de rechterknie; de broek die we samen hebben uitgezocht in die ene winkel aan de gracht, waar de kledingstukken opzettelijk onafgewerkt en gehavend zijn, en je tijdens het winkelen ook boerenkoolsmoothies en […]

Rivierschip ‘De Kreeft’. 28 november, jaar 1, 11:31 uur Vandaag zie ik voor het eerst in mijn leven een stad. Een echte stad, niet een bij elkaar gesmeten hoopje huizen op een zandvlakte. Terwijl het schip langzaam door de bocht van de Tek navigeert, langs de rots waar Fort Akler op gebouwd is, doemen de gebouwen […]

De rimpels van Rampling In het pikdonker schommelt de pont over het IJ. Gezichten van over hun stuur geleunde fietsers fluoresceren in het licht van hun mobieltjes. Ergens wordt een joint gerookt. K en ik zijn naar de film geweest. In Eye. Naar me toegebogen wil ze, fluisterend, weten of iedere man later met erectieproblemen […]

In januari 2017 gingen wij aan de slag met vorm en stijl. Essay Miriam Rasch over de noodzaak van een nieuwe avant-garde. Sonnet Paul Bezembinder schreef een gedicht in de klassieke sonnetvorm. Kort verhaal Marjolein Takman schreef drie versies van hetzelfde korte verhaal. De Stijlestafette Deelnemers van De Stijlestafette schreven een variatie à la Queneau […]

Voor onze themamaand De Stilist vroegen wij deelnemers van De Stijlestafette om een variatie à la Queneau op onze oertekst te schrijven. Voor de een begint de nacht en voor de ander eindigt hij zoals die man die nu voorbijfietst: een massieve bureaulamp in de ene, het stuur vasthoudend met de andere hand. Naar huis, slapen, die […]

Voor onze themamaand De Stilist vroegen wij deelnemers van De Stijlestafette om een variatie à la Queneau op onze oertekst te schrijven. 1 Amsterdam is alles wat het geval is. 1.1 Amsterdam is het geheel aan cafés, tijdstippen, uitgaansmensen, fietsen en kots, niet aan feiten. 1.11 Amsterdam wordt bepaald door cafés, tijdstippen, uitgaansmensen, fietsen en kots, en […]

Voor onze themamaand De Stilist vroegen wij deelnemers van De Stijlestafette om een variatie à la Queneau op onze oertekst te schrijven. Hieronder beschreven gebeurtenissen vonden plaats voor de ingang van café Van Zuylen te Amsterdam om 01:00 in de nacht van vrijdag op zaterdag jongstleden. Drie jonge stadsbewoners bevonden zich op de brug tegenover eerdergenoemde café. […]

Voor onze themamaand De Stilist vroegen wij deelnemers van De Stijlestafette om een variatie à la Queneau op onze oertekst te schrijven. De setting is beslist pittoresk te noemen: een monumentaal pand, een fraaie, opsmukloze caféluifel en een brede stenen brug met een fantastisch uitzicht over de maanverlichte gracht. Ook prettig om naar te kijken, zijn de […]

Voor onze themamaand De Stilist vroegen wij deelnemers van De Stijlestafette om een variatie à la Queneau op onze oertekst te schrijven. Het is vrijdagnacht, of zaterdagochtend – in ieder geval is het net vrijdag geweest en zaterdag geworden. Binnen gehoorsafstand van de gemiddelde mens hebben zeker vijf kerkklokken in Amsterdam één keer geluid, of ze zijn […]

Voor onze themamaand De Stilist schreef Marjolein Takman drie versies van hetzelfde korte verhaal à la Queneau. I Het was warm op de dag dat Carolien haar beide enkels brak. Dit is belangrijk omdat ze een zonnebril droeg die haar halve gezicht bedekte. Deze bril was zo breed dat ze vanuit haar ooghoeken niets kon zien. […]

Voor onze themamaand De Stilist vroegen wij deelnemers van De Stijlestafette om een variatie à la Queneau op onze oertekst te schrijven. Zeg? Hm. Lukt het? Hm. Nou? Hm. Misschien kun je beter – Au! Godstyfus! Gaat-ie? Nee, goddomme. Fuck, m’n duim. Kijk die snee man! Laat mij dan – Jezus, ’t bloedt als een rund! Hier, […]

Voor onze themamaand De Stilist vroegen wij deelnemers van De Stijlestafette om een variatie à la Queneau op onze oertekst te schrijven. 23.52 ‘Pierre, Marie is ladderzat en d’r fietssleutel kwijt, ze kan niet alleen naar huis zo, kan je d’r komen oppikken?’ 0.12 ‘Lees je berichten ff man, ze loopt nu buiten op brug in d’r […]

Voor onze themamaand De Stilist vroegen wij deelnemers van De Stijlestafette om een variatie à la Queneau op onze oertekst te schrijven. Een zucht na middernacht. Je hebt van die zomeravonden die zich heel geleidelijk uitstrekken, je merkt er niets van, de zon gaat ongemerkt onder terwijl je met een pilsje in je hand aan de bar […]

Voor onze themamaand De Stilist vroegen wij deelnemers van De Stijlestafette om een variatie à la Queneau op onze oertekst te schrijven. Paniek! Wurgende paniek! Een bloedrode maan werpt haar macabere schijnsel op het moorddadig donkere Mokum, waaruit het leven langzaam wegsijpelt. Angst druipt als smerige smurrie van de muren. Hier en daar knippert nog een lantaarn, […]

Twee ZKV’s van Tom Marien. Neergang Mijn vader brandt, zo heeft hij het gewild. Begin deze week viel hij dood neer. Hij zakte in elkaar in de gang. Toen ik hem ging groeten, stak ik een brok steenkool in zijn broekzak. Het stuk dat hij bij de sluiting van de mijn in zijn boterhammendoos mee […]

De naam van Jacobus Malan hoorde ik zeven dagen geleden voor het eerst. De man die hem uitsprak, kapitein Remer, las de verdere orders zo zacht voor dat hij slechts met moeite boven het wapperen van het tentzeil uit te horen was.            Slechts zeer zelden, moest ik weten, kwam een […]

Lida-stad, Aula van de Universiteitscampus. 23 november, jaar 1, 02:12 uur. Het is feest. Het halve dierenrijk is hier, samengeklonterd op de dansvloer, in het roze licht van de aula. Ze zijn jong, en ze zijn vrij. Ze dragen maskers en ze houden elkaar gevangen hier. Houden mij gevangen. Ik zit roerloos op de bank […]

Erika draait de kraan dicht. Uit de douchekop vallen nog enkele druppels. De stoomwolk in de cabine beneemt haar de adem. Ze moet enkel de glazen deur openduwen om zichzelf van dat verstikkende gevoel te verlossen, maar Erika wacht. Ze wacht tot de wolk een mistbank is geworden die niet hoger dan haar enkels reikt. […]

Juli is een slechte maand om dingen te verkopen. Dat weten wij, want waar wij wonen zijn mensen op vakantie in juli. De meeste in Frankrijk en Duitsland, sommige in Roemenië (Lisette en Rob). Sommige gaan met het vliegtuig, niemand gaat buiten Europa. Hanne en Simon zijn met Evert en Viënna vertrokken in een auto. […]

First up: Michelle Brouwer. Michelle studeerde af aan Creative Writing ArtEZ en schreef een geweldige dichtbundel met road poetry: raas. Lees hier een selectie uit Michelle’s werk!   Ten tweede: Ines Nijs, afgestudeerd aan de SchrijversAcademie in België. Uit haar afstudeerwerk Zoé koos Ines twee fragmenten die ze vakkundig samenvoegde. Lees het intieme verhaal over Zoé hier!   De volgende […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Lore Mutsaers startte twee jaar geleden aan de SchrijversAcademie en werkt aan een romanproject dat zich afspeelt […]

Lida-stad, een steeg. 22 november, jaar 1856 van de Pins-Monarchie, 06:30 uur. ‘Als je dood bent, moet je het zeggen.’ Een krakende stem. Meer niet. ‘Maar je ligt erbij alsof je een hartslag hebt. Kijk me ’s aan!’ Ogen openen. Moet lukken. Eerst tot spleetjes, wennen aan het licht. Het miezert, en het beetje adem […]

Oké, kotsen dus. Terwijl buiten vuurwerk knalt, hang ik boven een van de drie toiletten in mijn studentenhuis. In tegenstelling tot mijn medestudenten hoef ik mijn toilet met niemand te delen. De zolderkamer heeft schuine plafonds en biedt plek aan één bewoner, die grotendeels bukkend door het leven moet gaan. Ook het toilet heeft een […]

Wat een eikel is het toch. Mijn tante (die met de tatoeage van een nijlpaard op haar bil) zit naast me in de tuin. Hij wil niet eens meebetalen aan de begrafenis van zijn eigen zoon. Onze zoon. Nu weet ik weer waarom ik bij hem weg ben gegaan. Ze trekt haar kin naar achteren […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Deel 2: Ines Nijs met Zoé, een coming-of-ageverhaal waarin een dochter zich losmaakt van haar moeder, waarmee ze […]

“Op zijn verjaardag zit Aart alleen aan de ontbijttafel. Het is licht in de kamer. Hij kijkt naar de strepen zonlicht op het witte tafelblad. Als hij zijn boterham met pindakaas in een van de lichte stukken op tafel schuift, lijkt het net appeltaart. Hij heeft niemand uitgenodigd, dus er komt waarschijnlijk geen bezoek. Het […]

Noot van de redactie: begin 2023 werden door een extreemrechtse partij zinnen uit dit verhaal uit hun context gehaald en gebruikt in een haatcampagne tegen schrijver Pim Lammers. Hijzelf en zijn verhaal werden zo op een bizarre manier geframed. In een interview zegt hij daarover: ‘Kindermisbruikers zijn meestal geen agressieve engerds, het zijn vaak manipulatieve […]

‘Ik kom mijn fiets halen,’ zegt de man. Zijn stem is zacht, bijna onverstaanbaar. Hij draagt een versleten spijkerjas en een rode sjaal. Grote armen, lange benen, brede schouders. ‘Ja, dat zei u net ook al, maar ik dacht: u zal het wel koud hebben,’ zeg ik.

Deze week vertelt schrijver (en illustrator!) Vincent Bakkum over zijn coming out. De stewardess sluit de bagageruimte boven mijn hoofd. Ik voel me als een jongen in de schoolbank op het moment dat de juffrouw over zijn schouder meekijkt. Ze heeft mooie benen en ruikt lekker fris. Als een hond speur ik haar bouquet af naar een […]

Mij is niets verteld, verdomme. Ik voel me een idioot. Ik heb ze de hand geschud en binnengelaten. Vijf man, lange jassen, kraag omhoog, allemaal een instrumentkoffer in de hand. De laatste die over de drempel stapte, viel op vanwege dat rare oog, maar er ging geen belletje rinkelen. Je gaat uit van een groep […]

Cultureel/literaire initiatieven zijn niet elkaars concurrent, maar juist elkaars vrienden en collega’s. Daarom wisselen De Optimist en literair tijdschrift Kluger Hans vier keer per jaar een eerder gepubliceerde tekst uit, gekozen door de redactie, om bij de ander nogmaals voor het voetlicht te plaatsen. Onderstaande tekst, geschreven door Tineke van Onckelen, verscheen eerder in Kluger Hans #21. De […]

De marter is verdomd voorzichtig. Twee keer heeft ze haar kop uit de boomholte gestoken en hem een blik gegund op haar gele hals, alsof ze net door een veld paardenbloemen is gerend. Ze is nog niet in het zicht van de camera geweest.    Jonathan zit verder van de boomholte af dan gisteren. De […]

Er waren twee Duitsers naar opoes uitvaart gekomen. De een was iets ouder dan de ander, zijn gezicht raakte al met groeven doorkliefd, een enkele grijze haar nestelde zich tussen zijn hoogblonde lokken.

Voor themamaand De Germanist gingen we op zoek naar de Duitse tegenhanger van De Optimist. Die vonden we in online pdf-tijdschrift Das Prinzip der sparsamsten Erklärung – een eigenzinnig online magazine dat essays en korte verhalen van (nog) onbekend Duits talent publiceert. Essays en verhalen die zo mooi zijn dat we onze lezers er ook van wilden […]

Voor themamaand De Germanist gingen we op zoek naar de Duitse tegenhanger van De Optimist. Die vonden we in online pdf-tijdschrift Das Prinzip der sparsamsten Erklärung – een eigenzinnig online magazine dat essays en korte verhalen van (nog) onbekend Duits talent publiceert. Essays en verhalen die zo mooi zijn dat we onze lezers er ook van wilden laten […]

Der Germanist geht immer wieder weiter. De Duitse Kristine Bilkau debuteerde maart vorig jaar succesvol met Die Glücklichen. Een confronterend portret van Georg en Isabell, een koppel dat juist op het moment dat ze samen de onzekerheden van de late jeugd achter zich denken te laten worden verrast door het drijfzand van de definitieve volwassenheid. Onlangs verscheen […]

‘Schrok je daar niet van?’ vroeg mijn vader. ‘Wat bedoel je?’ vroeg ik. ‘Je schrok niet.’ ‘Nee, ik schrok niet. Jij?’ ‘Nee.’ ‘Want het ging niet mis.’ ‘Nee.’ Ik zag de craquelé rond zijn ogen en de matheid van zijn haar, dat volgens hem op foto’s witter overkwam dan het was. We zaten op een […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Deel 3: Eli Elise Hoopman met COEN – Wat vooraf ging, een fragment uit haar roman-in-wording.   […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Deel 2: Lauranne van Grinsven met het korte verhaal Strand.  Lauranne, wat zijn de thema’s in je werk, […]

De Optimist vroeg de nieuwe lichting afgestudeerden van schrijfopleidingen in Nederland en Vlaanderen om hun eindwerk in te sturen. In DE NIEUWE LICHTING presenteren wij fragmenten uit dat werk en stellen wij de schrijvers van de toekomst voor. Deel 1: Jasmijn Kam met Natural selection.  Jasmijn, wat zijn de thema’s in je werk, waar schrijf je het […]

Eind september vond de finale van de Kunstbende plaats. Een van de prijzen: publicatie op De Optimist. Jante Wortel won de eerste prijs met dit verhaal. Speciaal voor deze publicatie vroeg De Optimist Q.S. Serafijn om een illustratie te maken.   Ik heb niets meer te zoeken buiten. Dat weten we allebei, maar ik trek […]

Eind september vond de finale van de Kunstbende plaats. Een van de prijzen: publicatie op De Optimist. Nicole Kaandorp won de tweede prijs met dit verhaal. Speciaal voor deze publicatie liet De Optimist een illustratie maken door Gijs Assmann.   Twee jongens met allebei hetzelfde petje op zitten naast elkaar in een hangmat. De ene […]

Eind september vond de finale van de Kunstbende plaats. Een van de prijzen: publicatie op De Optimist. Lisette Ntukabumwe won de derde prijs met dit verhaal. Speciaal voor deze publicatie liet De Optimist een illustratie maken door Gabriël Kousbroek.   Lucember staat voor een schuilplaats, waar veel gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. Een feest staat voor een […]

Aurel moet de andere kant op, met grote stappen en dat ik-moet-ergens-zijn-gevoel dat enkel jonge mannen kunnen belichamen, dat altijd zo veel te doen hebben, zo veel ambitie door je aderen te voelen stromen, dat Tove soms denkt dat ze moet concurreren met alle beloftes die Aurel zichzelf als kind maakte. Hij slaat zijn cilindervormige […]

De Optimist is blij te kunnen mededelen dat wij vanaf heden een samenwerkingsverband aangaan met het prachtige literair tijdschrift Kluger Hans. Cultureel/literaire initiatieven zijn immers niet elkaars concurrent, maar juist elkaars vrienden en collega’s. Hoe dat samenwerkingsverband er in de toekomst uit zal zien, ontvouwt zich stukje bij beetje. Dit staat in ieder geval vast: […]

Ik houd van dieren. Ik houd van dieren op borden en in kooien. Een beest naar mijn hart is kwartel uit de oven. Geen vogel in de wilde natuur die beter klinkt, ruikt of smaakt. Vanavond vul ik de kwartels uit mijn oven met kalfsgehakt en truffel. Sara zal watertanden, likkebaarden en halverwege de maaltijd […]

Op een meidag in 1855, een kleine veertig jaar na Waterloo, schuifelden vijftien oudere heren beurtelings op afroep een vertrek binnen. Kuchend en mopperend dat vroeger alles beter was volgden ze de eerbiedige instructies op van de veel jongere fotograaf. Op diens verzoek hadden ze die dag hun tenues de ville thuisgelaten; in plaats daarvan […]

Ze boog het pootje naar achteren tot het brak. Het konijn begon onmiddellijk te spartelen, maar ze drukte hem met één hand op zijn rug naar beneden, stijf tegen de grond. Door de witte vacht heen kon ze zijn ribben voelen. Het viel haar op hoe haar vingers precies in smalle ruimten ertussen pasten, alsof […]

Als mijn auto eindelijk bij mijn bejaarde moeder op de oprijlaan staat, loop ik meteen naar haar voordeur. Ze klonk door de telefoon flink in paniek, maar ook al heb ik een sleutel, toch druk ik eerst op de bel. ‘Jij!’ Blijkbaar stond ze me op te wachten, want ze doet meteen open. Haar ogen […]

Manises, het vliegveld van Valencia. Mijn landgenoten lezen De Telegraaf of kijken naar hun telefoon. De incheckbalie is nog dicht. Ik ga op de streep staan die je privacy waarborgt, wat direct tot gevolg heeft dat iedereen overeind komt en met zijn bagage begint te zeulen. Ik sta nu aan het hoofd van een file.  […]

Anna leerde ik kennen in het Tsjaikovski-conservatorium. Ik was er voor mijn eerste concert en koesterde geen hoge verwachtingen. Het kaartje was een relatiegeschenk dat Kirill op mijn bureau had achtergelaten. ‘Niets voor mij, die muffe kostuums en fluwelen stoelen,’ zei hij, ‘geef mij maar een plastic zitje in de open lucht, een bal, Spartak […]

‘Tanden hebben zorg nodig, meneer Jacobs,’ zei de tandarts. Ze inspecteerde met een spiegeltje aan een lange steel de binnenkant van zijn mond. ‘Net als bloemen in een vaas.’ Haar neus stak boven het mondkapje uit, het puntje bewoog wanneer ze sprak. ‘Die moet je schuin aansnijden zodat ze genoeg voeding kunnen opnemen.’    Haar […]

Bonus-malus 1 Op de dag dat zijn vader verdween, deed Max eindexamen. We zaten in de gymzaal en ik schoof mijn rechtervoet over de vloer, netjes over een witte lijn: de dubbelspelgrens van het tennisvlak. Max zat helemaal vooraan, gedisciplineerd voorovergebogen, als een kostschooljongen. Ik luisterde naar een liedje van Phoenix in mijn hoofd. An […]

Ter ere van scheidend hoofdredacteur Miriam van Ommeren vroegen we mede-oprichter Henk van Straten om terug te blikken op het begin van De Optimist. Titel:  euhm…. Pijnlijk tegen de deadline  (nee, toch  niet) Dus stapte ik eruit Gaaf wijf, die Van O. Van O. euhm… Goed, ik tik dit stuk op het laatste moment, mijn […]

Buiten de gebaande paden: een licht erotische satire op plotschrijven

Het eerste wat hem opvalt, zijn haar haren: lang, bruin dat te veel naar rood neigt. Hij opent de passagiersdeur van de Opel en zegt: ‘Is het al zover?’       ‘Ik wen vast.’ Ze stapt in. In de spiegel herschikt ze de pruik. Als ze hem ziet kijken, probeert ze een glimlach. ‘Hoe vind je […]

Augustijn van Dinteren miste zijn ochtenderectie. Hij probeerde zich te herinneren wanneer hij voor het laatst wakker was geworden met een stijve, en hoewel hij dacht dat hij zich veel, zo niet alles, nog helder voor de geest kon halen, lukte het hem niet. Eigenlijk was dit helemaal geen gedachte die paste bij zijn respectabele, […]

  Op mijn dertiende vroeg dokter Schuursma of ik een lijstje wilde maken met doelstellingen voor de rest van mijn leven:1) de eerste prijs winnen op de Wiskunde Olympiade2) een keer tongzoenenNu ben ik zestien en heb ik allebei de doelen bereikt, ook al ontkent Gabriëlla nog steeds dat we gekust hebben, maar ik weet […]

  De binnenkomst van Luitenant Kei bleek niet meer weg te poetsen. Hij ging midden in onze levens staan, stram en autoritair, een geboren heerser in een asgrauw uniform. De enige frivoliteit die hij zich veroorloofde bestond uit de vuurrode band op zijn donkere kepie. Hij draaide zijn hoofd alsof er een mechaniek in zijn […]

  Het paradijs, dat is Schiphol rond drie uur ’s nachts. Ik had mijn schoenen uit gedaan en was door de hallen gaan lopen. Mijn broertje, zusje en vriendin – met wie ik de volgende ochtend naar Bordeaux zou vliegen, om daarna mijn ouders in Soulac-sur-Mer te bezoeken – lagen te slapen op de daarvoor […]

De sigarettenautomaat staat half achter een doorgezakte bank. Er hangt een briefje op de automaat: ‘defecto’. Ik zucht. Op de bank slaapt een meisje. Ze ligt op haar zij en haar jurkje is tot over haar heupen opgekropen. Haar arm ligt over haar gezicht. Er hangt een spiegel boven de bank en naast mijn eigen […]

Ik ben hier vaker geweest. Nadia heeft het gezegd en ik geloof haar. Er zijn tegels zoals in het zwembad. En een hek. IJzeren wagentjes waar de spullen in moeten. Daarnaast zit een witte waakhond. Ik pak mijn schrift. ‘Koop appels en melk’, staat er. Het hek duwt in mijn buik als ik er doorheen […]

In films zijn momenten van vertrek en afscheid altijd gevat in van die dagen dat het regent, droeve dagen, maar de dag dat ik in het dorp met mijn moeder stond te wachten op de bus, was precies zoals elke andere dag aan het einde van een zomer. Ik had verwacht dat er trompetgeschal zou […]

Het is 21 juli en Eugène kookt spaghetti carbonara. Het Italiaanse gerecht is op veel manieren klaar te maken, en de oude man houdt ervan hiermee te experimenteren na zijn werk bij het observatorium. Hij snijdt het wangspek in stukjes, bakt twee eieren en schaaft een blok Parmezaanse kaas tot kleine partjes. Hij bakt het […]

Lisa Weeda schreef een prachtig verhaal over rijzen en vallen. Elise van Iterson maakte er een meesterlijke illustratie bij.   I Mijn handen trillen om de plastic hengsels van mijn ALDI-tas. Ik schud ze los, recht mijn rug tegen de leuning van de bank. In mijn laatste schone T-shirt zit ik tegenover twee meisjes met […]

  ‘Meen je dat, schat? Is het echt waar?’ Met zijn jas nog aan ging hij naast haar op de bank zitten. Ze legde haar handen om zijn gezicht, keek hem diep in zijn ogen en probeerde blijdschap uit te stralen. ‘Ja,’ zei ze toen. ‘Ja, het is echt waar.’ Terwijl hij haar kuste, gleden […]

Ook vandaag heeft Walter de aankleedhulp geweigerd. Steunend op een plastic wandelstok met houtmotief schuifelt hij door de gangen van de kliniek, zoals altijd onberispelijk gekleed: een donkerblauwe pantalon met vouw, een wit overhemd met gesteven boord en een olijfgroene trui van kasjmier. Hoe een tachtigjarige man in deze toestand zelfs maar zijn eigen onderbroek […]

Het laatste wat niet van Evelien werd gezien, was dat ze de tuin in wandelde. Ik heb Evelien de tuin niet in zien wandelen. De buurman van boven ook niet. Of de buurvrouw van linksonder. Of meneer Geertsen die bij de overbuurvrouw op visite was en toevallig net het raam op een kier zette omdat […]

De sauna is een hokje van zo’n tien vierkante meter, badend in een zonnige gloed. Lucas ziet hoe in de linkerhoek een oranje filter uit een lichtbak spiekt. Hij pulkt aan het hout van de bank en denkt aan de tijd dat hij op de berg woonde, tussen de professoren in hun stijlvolle huizen, die […]

  ‘Het lijkt me goed als je je laat testen,’ zegt zijn vriendin. ‘Ik heb nergens last van,’ zegt Jeroen. ‘Nou, ik heb dus een beetje kriebel.’ ‘Oh?’ ‘Ja, precies dezelfde kriebel als toen ik chlamydia had.’ ‘Jij had chlamydia?’ Ze knikt. ‘Vlak voor jou heb ik een keer met’ – ze noemt de naam […]

  Naast haar zijn aan weerszijden nog barkrukken vrij. Daar moet een reden voor zijn, dus ga ik naast haar zitten en bestel twee fluitjes. Trees heet ze, en ze kent het leven. Op haar zestiende beviel ze van haar eerste kind. Haar enige ook. Dat is alweer 54 jaar geleden. ‘Regina heet ze. Dat […]

De evaluatie In de buurt van Santa Fe de Antioquia, Colombia, 8 mei 1889, 09.00 uur. ‘Meneer Villa, hoe wilt u aangesproken worden? Bent u architect, of ingenieur?’ Villa kon de delegatie uit de stad nauwelijks zien. De zon stond nog laag en bovendien was het niet zijn gewoonte om mensen aan te kijken. ‘Ik […]

  Mijn hart klopte in mijn slapen, zo snel ging ik. Ik fietste op de Middenweg en voelde de wind langs het zweet op mijn onderrug gaan. De weg was lang en kaarsrecht. Ik haalde de tram in en een jongetje volgde me met zijn blik vanachter de ruit, zijn hoofd ging van links naar […]

De voordeur van de kamer zwaait open. Lei steekt zijn dikkige lijf naar binnen en wandelt zwijgend naar de stoel naast de koelkast. Hij gaat zitten en zakt dan onderuit, benen gestrekt met de voeten over elkaar. Zijn doorgewinterde Superconfex-jas laat hij aan, het Colnago-wielrenwinterpetje met regenboogrekbandje blijft op zijn hoofd. Lei is mijn oom. […]

Tijdens de Boekennacht 2014 organiseerde De Optimist met NRC Café een avondvullend programma rondom het thema reizen. Speciaal voor deze avond droegen dichters Kira Wuck en Tim Pardijs poëzie voor gebaseerd op ‘En Masse’, het fotoboek van Isabella Rozendaal over Nederlanders op vakantie. Vandaag een selectie van de gedichten van Tim Pardijs.       […]

Ik zag mezelf maar zij zag mij niet! Serieus, ik bestelde bij haar -dezelfde neus, ogen, krulharen, vorm van gezicht, alles precies zoals ik- een patatje met maar geen enkele blijk van herkenning. Ze keek me alleen heel even aan toen ik expres mijn geld liet vallen op de toonbank en reageerde niet anders dan […]

“Gemaakt door Ronny Henri Szostek,  woensdag 23 september 2009. Super gemakkelijk om te maken!! Gebruik goede kwaliteitstomaten zoals pruimtomaten of Roma tomaten. Heerlijk met geroosterd ciabatta-brood of knoflookbrood. Ingrediënten: 4 personen 6 eetlepels olijfolie 1 pak Penne rigate 2 teentjes knoflook 2 chilipepers 3 blikken tomaat, of 800 gr verse tomaten rode pepervlokken zout peper […]

Twee havo is een rusteloze, bij vlagen hardwerkende klas. Mevrouw den Hartog is een hardwerkende, bij vlagen rusteloze biologielerares. Ze heeft tegen deze les opgezien, maar minder dan in voorgaande jaren. Met de leerlingen van twee havo zal een goed gesprek te voeren zijn over het thema van vandaag. Toch komt ze te laat. Alsof […]

Dit verhaal werd geschreven voor, en voorgedragen tijdens, Kamermans Kermis – ‘Schuld’, op 4 december 2013. Het verhaal is een voorstudie voor Jamal Ouariachi’s nieuwe roman Een honger, die in 2015 zal verschijnen. Kamermans Kermis is een cultureel programma van De Optimist, De Balie en SLAA.   Zo staat het op Wikipedia: ‘Alexander Laszlo (Budapest, 8 […]

Voor de voordeur bleef ik staan. Vroeger zou ik de achterdeur nemen, maar dat leek me ongepast. Er was al de kwestie van de tijd. Vanaf drie, had hij gezegd. Maar alleen intimi kwamen bijtijds: familie en mensen die er écht bij hoorden. Omdat ik niet zeker wist wat mijn rol was, zorgde ik ervoor […]

Jean trekt een gezicht naar de spiegel. Op zijn uiterlijk valt niet echt iets aan te merken. Niet dat hij zichzelf als wild aantrekkelijk zou omschrijven, dat niet, maar hoe noemen ze dat? Hij mag er zijn. Grote onvolkomenheden ontdekt hij niet in zijn spiegelbeeld. Nu ja, misschien zijn ogen. Die zijn aan de doffe […]

Centraal Station. Ik vraag me af wat er in godsnaam aan de hand is met de klok boven de stationshal. De grote wijzer draait wild in het rond, in vlagen. Nu eens de ene kant op, dan weer de andere. Dan besef ik dat ik naar een windwijzer sta te kijken. Mijn vrouw had me […]

Hij woonde op de tweede verdieping en een halve vierde. Zijn slaapkamer was op die vierde. De trap daar naartoe was de langste die ik ooit had gezien. Twee etages recht omhoog. Ik vroeg hem of hij me naar boven ging dragen. Hier moest hij om lachen. Ik had nog nooit een woning gezien die […]

Het eerste bedrijf weigerde om naar hen toe te komen en dat was dat. Ze leken niet eens te begrijpen waarom dat onmogelijk was en hij werd woedend over de telefoon, tegen een meisje dat er ook niets aan kon doen. Later vroeg Sophie waar dat toch over ging en hij moest liegen, verzon iets […]

Het sneeuwde en regende door elkaar, de dag dat de sorteerders van TNT-post besloten te staken. Er was loonsverhoging nodig, een ‘fatsoenlijke’ pensioensregeling en gratis koffie in de kantine. Het bezorgde Jasper, een drie-en-dertigjarige winkelbediende in een zaak in het oude centrum van Amsterdam, een onheilspellend gevoel. Er moest vandaag een pakketje worden aangeleverd voor een […]

Denise, zo heette ze. Twee jaar lang werkte ze bij ons in de kapsalon. Daarna nam ze ontslag omdat ze ging samenwonen met haar vriend, de zoon van een aannemer, in een dorp twintig kilometer bij ons vandaan. Ze kon ook daar als kapster werken, zei ze. Denise was een plomp meisje met een waterige, […]

“De hop (Upapa epops) is gemakkelijk te herkennen aan zijn roodbruine verenpak met een lange zwart gepunte opzetbare kuif. Een opvallende eigenschap is de uitgesproken stank die het dier verspreidt omdat enerzijds het nest nooit wordt schoongemaakt (voedselafval en mest blijven achter) en omdat anderzijds het vrouwtje een klier heeft aan de basis van haar […]

Mijn vader lag midden op de dag op bed. Hij lag op zijn zij, diagonaal over het tweepersoonsmatras, de deken half over zich heen. De gordijnen hingen open. Het rook er muf. ‘Verdomme,’ bromde hij. ‘Ik hoorde je wel.’ Ik had twee keer aangebeld en toen zelf de deur maar geopend. Ik had een sleutel. Met […]

De geur van de kringloopwinkel in het dorp, die simpelweg ‘De Kringloopwinkel in het Dorp’ heette, deed Petra denken aan het keldertje waar haar grootvader vroeger bloemen droogde. Hij verstopte narcissen en klaprozen in de natuurboeken en encyclopedieën. Zo vond ze ooit eens een botergele tulp tussen de troskieuwige zeepaardjes en moest ze blozen toen […]

Het was tijdens de dageraad van een kloeke herfstdag, op een ochtend waarop een dauw van morgenrood het bos bedekte. De ratelslang krioelde zich een baan door de vochtige takken en twijgjes, op weg naar een delicate prooi. Wellicht een verdwaalde veldmuis of in het beste geval een vieve haas. De loofbomen torenden hoog boven […]

Horsman hoopte dat de agent hem overeind zou helpen, omhelzen, op zijn rug kloppen en troosten. Dat deed hij niet. In plaats daarvan zei hij: ‘U bent idioot.’ ‘Ik wil alleen helpen,’ zei Horsman. Het licht dat uit de overgebleven koplamp scheen, was zwak. Hij kon er net de bakkebaarden van de agent in onderscheiden […]

Het is zaterdagmiddag en Janko Mik zit met zijn vader TV te kijken. Pa ligt languit op de bank, Janko zit in de stoel met zijn trainingspak van voetbal nog aan. Op de enorme buik van pa, die door het liggen wat naar de zijkanten uitzakt, balanceert een bakje borrelnootjes, waar hij met zijn grote […]

Vandaag sprak ik haar aan. We stonden aan het einde van onze straat. ‘het is stil hè?’ zei ik. Het was om de stilte te breken. Maar ze zweeg. Keerde een vuilniszak om in een groene bak. ‘Het lijkt wel bijna voorjaar,’ zei ik, ‘alsof we de winter dit jaar overslaan.’ Ze zei niets. Keerde […]

Omdat Slager Kot 50 is geworden en zijn winkel 25, is er feest. Door de hele kantine van de sportschool hangen slingers en ballonnen. Er is muziek van een dj. En omdat het hele dorp er is, kan het niet anders of Afke moet er ook zijn. Op haar wacht ik. Iedereen draagt zijn beste […]

  ‘Ze stroopte het vel zo van de hond, nadat het had geweekt in het water van de wc-pot’. Dat had een man eens gezegd. Hij woonde in Huntsville, Louisiana, in een klein huis van hardboard plastic. De man zag teckels uit wc-potten steken in een rijtje toiletten, in een hotel vlakbij zijn hardboard huis. […]

“Was jij er ook nog toen de politie kwam?”, vroeg Sjors. Ik kon dat niet ontkennen. We houden nu eenmaal van feesten. Het goede soort. De politie houdt van knuppels. En honden, Mechelse herders. Dat is hun ding. En soms loopt het goede soort feesten verkeerd af. Heel erg verkeerd. En uit zijn vraag kon […]

Ik wist niet meer wat te doen. Op zo’n moment weet je nooit wat te doen. Alles had ik al geprobeerd, van krantenjongen tot nachtarbeider in een bakkerij. Het leverde slechts een kruimel en een ei op. En dan biedt de laatste oplossing zich aan. Het was al na middernacht toen ik mijn eerste klant […]

Hun huis heeft geen voordeur. Ik klim via de lange, wiebelige wenteltrap omhoog en klop aan op het blauwgeverfde houten luik in hun verder glazen dak. Terwijl ik wacht kijk ik uit over de bossen, de zandwoestijn. In de verte glinstert rijdend blik op een grote zestienbaanssnelweg. Ik hoor geritsel en kijk door het matglazen […]

Voordat de melk naar de grote tank werd geleid, kwam hij in een glazen bol terecht. Op die bol stonden zwarte streepjes. Zo was te zien hoeveel liter een koe gaf. De melk stroomde binnen, de bol raakte steeds voller en het glas werd warm. Ik legde er vaak mijn handen op. Soms duwde ik […]

Hij heeft vliezen op zijn ogen, ook als hij niet knippert bewegen ze in zijn blikveld. Hij dept ze zo nu en dan met een natte washand. Zijn moeder steekt haar voeten in en uit haar sandalen vanaf het moment dat ze is aangeschoven. Vandaag eten ze buiten, achterin de tuin, omdat moeder de namiddag […]

Joris (24) is een telg uit een familie tuincentra-eigenaars en verdween. Weg uit de kroeg, van Facebook, Twitter deed niks meer. Joris ging naar Siberië om de Anaphalis Triplinervis naar Nederlandse tuincentra te halen. Een harig, vlezig plantje met gouden harten in witte bloemetjes. Een onbekende plant binnenhalen die goed verkoopt verhoogt jawel, je status […]

We stonden in zijn kamer. Ik keek naar de piano en de gordijnen die niet dezelfde kleur hadden. Hij kleedde zichzelf uit. Dat had ik nog nooit gezien. Ik dacht dat het uitkleden van de ander hoorde bij het spel. Bij het aftasten, het eerste aanraken. Hoe je handen voorzichtig de stof raken, en door […]

Aan een worm vragen ‘wat is jouw utopie?’ heb ik nog nooit gedaan. Ik heb nog nooit iets aan een worm gevraagd, laat staan iets over utopieën. Ik moest in gedachten op zoek naar een antwoord. De worm in mijn hoofd had een modderig zandpad voor ogen. Met een perfecte mix van zand en klei, […]

Het duurt nog anderhalf uur voordat de eerste trein hier stopt. Sjors slaapt, plat op een stationsbank. Otto hangt over de reling aan de achterkant van het perron. Ik weet niet of hij aan het kotsen is of het bier zoekt dat we hier op de heenweg ergens hebben verstopt. Op dit moment zijn beide […]

Het was alweer even geleden sinds de dag was aangebroken, maar Katya Petrovna lag nog in bed. Door het enkele raam van haar zolderkamer scheen de zon vrij naar binnen. Voor het raam hing geen gordijn dat het licht had kunnen dempen, de slaap verlengen, de nacht bewaren. Na ieder nieuw etmaal viel de dag […]

Jona Ik wist nooit dat je kaviaar tussen duim en wijsvinger aan de bovenkant van je hand moest eten. Dat heeft iets met de temperatuur te maken. De steur zwemt al sinds de prehistorie in de Amoer maar toen de hebberige klauwen van de vrije markt zelfs tot in Siberië bleken te reiken was het […]

Door zijn rechterarm op de juiste manier in een hoek van negentig graden te houden, kon Boud Bakker zijn bicep als een ongeduldig molletje kopjes laten geven tegen de binnenzijde van zijn met Clinique anti-blemish solutions clearing moisturizer ingesmeerde huid. Gedurende de eerste twintig minuten nadat de intercity station Utrecht had verlaten en richting Assen […]

Ik was aangenomen bij Tejatergroep Het Kollektief omdat ik tijdens de auditie op bevel een stijve kon krijgen. Uit een flinke bos schaamhaar stond daar twintig centimeter wilskracht te kloppen voor de kritiese tejatertraditie. Later heb ik gebeft met een gedicht van Lucebert in mijn rug gekerfd door een dramaturge, gepijpt omdat heteroseksualiteit een imperialistisch […]

Weet je nog, die dag dat we zo’n ruzie maakten, over de chat, op het werk? Ik heb het laatst nog nagelezen op gmail. Hoe een alledaagse uitwisseling over wie doet de boodschappen en hoe laat ben je thuis uit kon monden in anderhalf uur ja maar jij doet altijd en hoe kun je nou […]

Ik sta in een grot. Meters boven me strekt een kraterachtig witroze rotsplafond zich uit. Het plafond reikt tot de horizon. Net als de grond. Misschien ben ik wel dood. Vlak bij me zie ik drie mensen. Een hurkende oude man, een jonge hurkende man met zijn rug naar me toe en een naar mij […]

Will you take me as your mistress Long and dark hair. Will you cut it off when it is useless? – Inara George. “Neem je me mee?” Dat vroeg mijn minnares toen we bijna beseften dat de meeste lijnen nooit of pas na heel lang elkaar zullen snijden. We dachten dat we het avontuur roken. […]

Ik word wakker. Je foto staat op het nachtkastje. Het is het eerste wat ik zie elke dag. Elke dag word ik wakker op mijn rechterzijde. Ik zorg er speciaal voor dat jij het eerste bent wat ik zie. Soms, in mijn slaap, draai ik mij onbewust om en word dan wakker op mijn linkerzijde. […]

Helemaal het heertje voelde hij zich met zijn nieuwe plastic hoed. De vlek op zijn jas deerde hem allerminst, juist omdat die zou moeten bewijzen dat hij in staat was imperfecties het hoofd te bieden. Alles zover volgens plan. De steentjes onder zijn voeten maakten het gewilde geluid van de zijkant van de weg. De […]

Meijer zat zwijgend op de houten stoel en kneep zijn ogen halfdicht. Het was stil in de leeggehaalde kamer, op het monotone getik van een grote wandklok na. Het protserige uurwerk was waarschijnlijk te zwaar gebleken om mee te nemen. Of te lelijk, al was dat een mogelijkheid die niet opkwam in de stroeve geest […]

Zoals anderen squashen, of wekelijks golfen op zondagmorgen, zo heeft Naoko Nakamura op donderdag haar vaste karaokeavond, met haar baas, al zes jaar. “Nakamura-san, de taxi staat klaar!” Het bericht verschijnt via het bedrijfsnetwerk op haar scherm. Naoko sluit de computer af. De laatste uren van de donderdagse werkdag vult ze gewoonlijk met surfen en […]

Wellicht moet ik, alvorens een kijkje te gunnen in mijn aanstaande roman, de lezer eerst nog van wat achtergrondinformatie voorzien. Smet wordt verteld vanuit vier verschillende perspectieven: Tonny, Betsie, Darryl en Boonchan. Zij ontmoeten elkaar dankzij een praatgroepje voor fobische mensen, Het Genootschap der Levenden. Als de zoon van een hen zich bij de groep […]

Hij was een aangenaam mens, vond hij zelf. Altijd vriendelijk, altijd beleefd. Nog nooit in zijn leven had hij iemand pijn gedaan. Althans, niet opzettelijk. En eigenlijk ook niet per ongeluk. Per ongeluk mensen pijn doen was hetzelfde als sorry zeggen terwijl je de volgende keer weer van plan bent dezelfde fout te maken. Nee, […]

De bankjes in de kleedkamer waren mij te smal. Of misschien lag het niet aan de vastgeschroefde houten planken, maar aan de afstand daarvan tot de muur. Als ik iets te veel wiebelde schoof mijn scharregat zo de opening in. Voor dikzakken die doorgaans gebruik maakten van dit witte hok om hun pondjes eraf te […]

Ze zijn aan de stoep bezig, net iets voorbij Ledig Erf en de spoorbrug. Ik houd van het knarsende geluid van het zand en de steentjes onder mijn schoenen. De ouders van mijn eerste vriendinnetje hadden een oprijlaan met grind. Stiekem ben ik nog steeds verliefd. Bijna thuis. Ik kijk naar binnen, maar er is […]

We mogen geen vreemden voor elkaar blijven. Ik weet niet waar dat gevoel vandaan komt, maar ik herken deze momenten inmiddels en het is volkomen vergeefse moeite me er tegen te verzetten. Door mijn natte, hangende haren heen is ze opeens in mijn gezichtsveld verschenen. Mooi is ze zeker niet, maar ik minder onmiddellijk mijn […]

Ik schreef vroeger dagboek. Ik schreef over de kleren die ik aantrok om naar school te gaan. Over de soft-erotische films die Iris en ik keken als haar ouders gingen kaarten (een oudere man tikte jolig met een mattenklopper op de blote billen van een dienstmeisje met een schortje voor). Ik schreef over Rutger die […]

Hier loop ik, nummer 13, met mijn hoofd tegen de vroege, snijdende oktoberwind en een zware rugzak die aan mijn schouders trekt. Een nog zwaardere lading spijt en herinneringen trekt mijn rug krom en maakt dat mijn enkels bij elke stap zwikken in mijn laarzen. Maar ik vertel mezelf dat ik hard ben, keihard. Hier […]