Kunstbende poëzie
Kunstbende #1: Mia Lodder
Door Mia Lodder | beeld: Emma RingeldingKnipsels uit het dagelijks leven
Metafoor
Mijn fiets en ik wij zijn hetzelfde
Mijn fiets een metafoor als het ware
Voor de instabiliteit van mijn karakter
Fietslichten natgeregend, uitgedoofd
Knipperen nog een beetje aan en uit
Andere fietsen, die ook in de regen staan
Op dezelfde plekken en op dezelfde tijden
Hebben wel lichten die het doen
Gevallen door het onevenwicht
Rode scherven doen pijn
Witte, gebarsten schoolmeidkrat
Die nog wel de dagelijkse last probeert te dragen
En dan natuurlijk
Een permanente zachte band
Maar ik blijf doorgaan
Want je moet opgepompt zijn
Om leeg te kunnen lopen
En ik ben altijd maar halfvol
Dus ik moet trappen
Keihard trappen
Trappen van vergelijking
Want ik wil de beste zijn
Maar dat kan niet
Met een kapotte fiets
Oude mensen zijn niet zielig
Sommige mensen vinden oude mensen zielig
Ik probeer dat niet te vinden
Want juist als je dat vindt
Dan worden ze het
Maar soms kun je er niet omheen
In een tram
In Amsterdam
Zit een man
Schuin tegenover je
Met een bos bloemen in zijn arm
Een kaartje erin gestoken
Waarop staat ‘sorry’
Je kan er niet omheen
Want dit is perfect verhaalmateriaal
Je vraagt je af wat hij gedaan heeft
Of
Niet gedaan heeft
Oude mensen zijn niet zielig herinner je jezelf
Maar op elke regel
Is een uitzondering
Salmonella
Vroeger heb ik wel eens gelezen:
‘Van rauwe kip kun je salmonella krijgen’
Ik wist niet wat dat was
Behalve dat het een ziekte was en dus
‘Niet goed’
Ik probeer altijd al het ‘niet goed’ van het leven te vermijden
Of niet te krijgen
Misschien wel omdat ik zelf al het meeste ‘niet goed’ bevat
Ik maak me zorgen om ‘niet goed’
Maar ‘niet goed’ heeft vrienden als ‘to do’ en ‘te laat’
En weet je wat ik haat?
Die vrienden feesten in het huis van mijn hoofd
Zodat ik alleen nog maar hun gedans en gelach
Hoor echoën in mijn gedachten
Een koord van zorgen, nee een oneindige keten
Die in mij draait
De voedselketen
We leren dat wij de koningen zijn
We dragen bontjassen tegen de kou daarboven
Maar vergeten dat een bacterie als salmonella
Ons al van onze tronen kan werpen
Dan liggen we zwak op vier poten
Als de wezens die wij onderdanen noemen
Maar
Ik raak afgeleid
En mij terug leiden naar mijn zorgen
Is juist wat ‘niet goed’ goed kan
Ik maak we altijd zorgen
En als ik dat niet doe dan maak ik me zorgen
Over dat ik me geen zorgen maak
Ik zoek rust, geef mij rust
Ik proef mijn zoute tranen
Een beetje peper erbij
Olie
En lekker lang doorbakken
De smaak van onbezorgdheid
Is droge kip
Over de auteur
Ik ben Mia Lodder (18), geboren en opgegroeid in Utrecht. Ik vond schrijven altijd heel erg leuk, omdat ik vroeger heel veel las. Op YouTube ontdekte ik toen een jaar of twee geleden spoken word en merkte dat die gedichten mij echt raakten en dat ik hardop moest lachen of zelfs een traan voelde prikken. Ik wilde ook dingen schrijven die mensen iets deden voelen. Wanneer ik bij het uitvoeren mensen hoor lachen, voelt dat als een kleine overwinning. Ik ga komend jaar ‘humanities’ studeren, met de focus op literatuur, aan Amsterdam University College. Ik hoop daarnaast nog veel te schrijven en vooral ook mijn teksten uit te kunnen voeren!
Over de illustrator
Emma Ringelding (1991) is striptekenaar en illustrator. Ze werkte voor onder andere Oerol, De Volkskrant, FNV, VICE Nederland en Humo. Emma was redacteur bij De Optimist en recensent bij De Boekenkrant. Tumblr | Instagram.
Lees meer uit de categorie Kunstbende poëzie
Vers in de Etalage
Door Josse KokOp verzoek van De Optimist schreef Josse Kok speciaal voor de themamaand ‘Pulp’ een viertal ‘pulpgedichten’. Onwil Ramptoerisme trekt mij niet maar ik verlam per ongeluk. Ik wil de buurt niet lastig vallen, maar het is zo stil. Ik wil geen mens zien poepen op een schoongeveegd trottoir maar de ogen van de buurman zijn […]