poëzie
Vers in de Etalage
Door Joost OomenOnophoudelijk zacht jankend
is het hondje doodgegaan
in de schoot van Sieb de Baas
Wat erg tragisch was
Het hondje was wel oud
maar Sieb was ook oud en
een nieuwe hond zou Sieb de Baas
zeker overleven
Sieb werd daarna nooit meer Sieb de Baas
Wel plantte hij zuring en een kronkelwilg
Op de plek waar het hondje begraven ligt
Zijn fiets werd weggehaald uit het gemeenschappelijke schuurtje
Hij verscheen nog eenmaal op ‘Man bijt Hond’
Dit soort mannen valt het stilste van de wereld
Roeiend lang een fluweelblauwe ochtend
Rustig vallend, nooit meer op te vangen.
—
Alle meisjes leken op mijn moeder
Ze waren kalend, hadden een droge
ingevallen mond
Nooit meer kwam ik op een feestje
Altijd was ik bij telefoonslag thuis
De deur bleef als ik laat was
onverbiddelijk op slot
Wel ging ik weer boeken lezen
kijken hoe ik over tijd raakte
las annalen van lange, winterse feesten
De exen stuurde ik foto’s voor hun verjaardag
Het werd allemaal herfst
de nachten vorderden maar langzaam
Op een ochtend heb ik je uit het raam gezet
Je sloeg je vleugels open. O, het was zo prachtig om te zien!
Ik schoof de gordijnen dicht, kroop weer tussen de lakens
sliep eindelijk een gat in de dag.
—
In deze sloep van staal
zal ik je leren bomen
en je ogen vervangen door de poorten van mijn boot
Jij leert me dan diezelfde middag
hoe het is om naakt te zwemmen
hoe het is om te horen als er op volle zee
een potvis eet
Kijk zei ik dan
je steekt de staak hier door
de borstkas van de golven
en door naar achter te lopen
duw je het waterlichaam weg
Kijk zei jij dan je
legt je oor op het water
zoals een indiaan dat met een spoorrails zou doen
Als je goed luistert
hoor je alles wat er in de zee gebeurt
’s Avonds
toen de zon als een iglo op de horizon begon te smelten
Zakt het ijzer van de boot als een pudding door het water
Het laatste licht zwemt koeltjes langs de zee.
Lees meer uit de categorie poëzie
Kunstbende #1: Mia Lodder
Door Mia LodderKnipsels uit het dagelijks leven Metafoor Mijn fiets en ik wij zijn hetzelfde Mijn fiets een metafoor als het ware Voor de instabiliteit van mijn karakter Fietslichten natgeregend, uitgedoofd Knipperen nog een beetje aan en uit Andere fietsen, die ook in de regen staan Op dezelfde plekken en op dezelfde tijden Hebben wel lichten die […]